De onderzoekers beschikten over gegevens van 2497 deelnemers (gemiddelde leeftijd zestig jaar, 52 procent mannen) van de Maastricht Studie. Zij droegen acht opeenvolgende dagen 24 uur per dag een bewegingssensor op het bovenbeen. Met die meetgegevens werd de dagelijkse hoeveelheid zittende tijd, het dagelijkse aantal onderbrekingen van het zittende gedrag, lange zittende periodes (≥dertig min) en de gemiddelde duur van de zittende periodes berekend. Om de diabetesstatus te bepalen, ondergingen de deelnemers een glucosetolerantietest. Nooit eerder heeft een dergelijk grootschalig onderzoek plaatsgevonden.

Bijna de helft van de deelnemers had een verminderde suikerstofwisseling (15,5 procent) of diabetes type 2 (28,6 procent). Deelnemers met diabetes type 2 brachten de meeste tijd zittend door. Zij zaten gemiddeld per dag 26 minuten langer dan gezonde deelnemers. Het verhoogde risico op diabetes per extra uur zittende tijd was 22 procent. Er zijn geen belangrijke verbanden gevonden tussen het aantal onderbrekingen van het zittende gedrag, het aantal lange zittende periodes of de gemiddelde duur van deze periodes en diabetesstatus.

Meer onderzoek onder deelnemers met diabetes type 2 is nodig om de resultaten te bevestigen. Desondanks kunnen de resultaten van deze studie belangrijke consequenties hebben voor de volksgezondheid, omdat ze suggereren dat zittend gedrag een aanzienlijke rol kan spelen bij de ontwikkeling en preventie van diabetes type 2, onafhankelijk van intensief bewegen. Daarnaast heeft het gevolgen voor diabetespreventieprogramma's; deze zullen meer nadruk moeten leggen op het verminderen van het aantal uren zitten.

©Nationale Zorggids