Het RIVM heeft berekend hoe vaak hobbyvissers producten uit de Westerschelde kunnen eten zonder hierdoor teveel PFAS binnen te krijgen. Het gaat daarbij om vis, garnalen, oesters, mosselen en de zeegroente lamsoor. Het is belangrijk om, behalve lamsoor, deze producten zo min mogelijk te eten, stellen onderzoekers. Dat komt omdat ze veel PFAS bevatten. Het eten van producten uit de Westerschelde draagt extra bij aan de al hoge PFAS-blootstelling via andere bronnen in Nederland. Dit meldt het RIVM.
Hoe vaak kunnen volwassenen een portie vis (wijting, spiering, bot en zeebaars), garnalen, oesters, mosselen of lamsoor uit de Westerschelde eten? Het RIVM berekende het. Volwassenen kunnen lamsoor wat PFAS betreft, onbeperkt eten. Een portie zelf gevangen bot uit de Westerschelde kan twee keer per jaar worden gegeten. Voor zeebaars is dat één tot zes keer en voor spiering twee tot vijftien keer. Een portie wijting kan vier tot negentien keer worden gegeten en een portie garnalen vijf tot zes keer. Voor oesters en mosselen is dit maximaal zeven keer per jaar tot twee keer per week.
Meerdere producten
De resultaten zijn gebaseerd op het eten van één van deze producten. Worden meerdere producten gegeten, dan kan dat dus per product minder vaak. Deze resultaten houden geen rekening met de blootstelling uit andere bronnen (voedsel en drinkwater). Omdat de blootstelling aan PFAS door deze bronnen al hoog is, is het belangrijk zo min mogelijk van producten uit de Westerschelde te eten.
Door de mens gemaakt
PFAS zijn stoffen die door de mens gemaakt zijn. Ze komen van nature niet voor in voedsel of drinkwater. Door emissies uit fabrieken en bijvoorbeeld door het gebruik in brandblusmiddelen zijn de stoffen in onze leefomgeving terecht gekomen. En daardoor ook in voedsel en drinkwater. Het RIVM heeft eerder al berekend dat mensen in Nederland op deze manier waarschijnlijk al meer PFAS binnenkrijgen dan de gezondheidskundige grenswaarde.
Het RIVM werkt mee aan een Europees voorstel om het gebruik en de productie van PFAS aan banden te leggen. Omdat PFAS heel langzaam afbreken, blijven ze nog jarenlang in de leefomgeving aanwezig. Daarom werkt de overheid eraan om het contact met deze stoffen zoveel mogelijk te voorkomen.
Door: Nationale Zorggids
