In Nederland wonen circa 2 miljoen mensen met een gehoorbeperking. Van deze groep zijn er ongeveer 15.000 mensen die zichzelf als doof beschouwen. Omdat de communicatie voor dove sporters in het horende sportcircuit vaak een belemmering vormt, sporten zij liever samen met andere doven. Dat is onder andere een van de redenen dat dovensport is ontstaan.

 

Sinds 1924 heeft de dovensport ook haar eigen Olympische Spelen: de Deaflympics. Doven werden uitgesloten van de Olympische Spelen door hun auditieve beperking. En meedoen aan de Paralympics (opgericht in 1948) is ook geen optie. Een wedstrijd tussen een auditief beperkte sporter en een lichamelijk beperkte sporters is onvergelijkbaar. Met de Deaflympics hebben dove topsporters hun eigen krachtmeting op Olympisch niveau. En communicatiebelemmering speelt hier totaal geen rol. Er wordt namelijk gebruik gemaakt van gebarentaal en visuele startsignalen.

 

Naast het behalen van een Olympische limiet is het ook verplicht om als sporter genoeg doof te zijn. Alleen sporters met een gehoorverlies van meer dan 55dB aan het beste oor worden toegelaten op de Deaflympics.