Uit het onderzoek blijkt dat het niet per se over biologische vaders hoeft te gaan: adoptievaders of stiefvaders kunnen dezelfde resultaten bereiken. In het boek 'Gender and Parenthood: Biological and Social Scientific Perspectives' worden vier gebieden beschreven waarop de invloed van vaders het grootste is.

 

Het eerste is spelen, kinderen leren door te spelen met de vader om hun lichaam en emoties te beheersen. Het nemen van risico's is het tweede gebied, vaders zouden kinderen van nature meer aanmoedigen om risico's te nemen, zowel in de speeltuin als in het dagelijkse leven. Ten derde is de bescherming van de kinderen. Kinderen met betrokken, aanwezige vaders hebben minder kans betrokken te raken bij seksueel misbruik. Ook zouden kinderen met betrokken vaders later seksueel actief worden dan kinderen met een minder betrokken vader. Als laatste zijn vaders vaak minder gedisciplineerd dan moeders. Dit in combinatie met de gedisciplineerde stijl van de moeder heeft een positieve invloed op de kinderen.

 

Uit onderzoek van de Universiteit van Amsterdam bleek al dat angstig gedrag bij vaders een ander effect op baby's had dan wanneer een moeder angst vertoonde. Volgens de onderzoeker is er een evolutionaire verklaring voeor de verschillende reacties van de baby. “De vader is van oudsher gericht op bescherming van het kind in de buitenwereld, terwijl moeders zich vaker toeleggen op bescherming binnenshuis, zoals het kind voeden en troosten.”