De ernst van stotteren heeft bij jonge kinderen geen invloed op hun levenskwaliteit, maar bij volwassen wel. In hoeverre volwassenen er last van hebben, hangt af van hoe ze met hun stotteren omgaan. Dat is de uitkomst van het promotieonderzoek van Caroline de Sonneville. Dit meldt de Erasmus Universiteit Rotterdam.
De Sonneville onderzocht de invloed van stotteren op kinderen en volwassenen en de behandeling van jonge kinderen. Volwassenen met ernstig stotteren hebben een verlaagde levenskwaliteit. Daarom is het belangrijk met vroegtijdige interventie blijvend stotteren te voorkomen.
De promovendus vergeleek de Nederlandse RESTART-DCM behandeling met het Lidcombe Programma. Voor het Lidcombe Programma, een gedragstherapeutische behandeling, was tot de aanvang van de RESTART-studie het beste bewijs voor de effectiviteit. In de RESTART-studie werden 199 kinderen in de leeftijd van 3 tot 6 jaar die minstens zes maanden stotterden op basis van loting behandeld volgens een van beide behandelmethodes.
Op basis van kosten en effecten is er geen voorkeur voor een van beide behandelingen. Ongeveer driekwart van de kinderen was na achttien maanden hersteld.
© Nationale Zorggids
Jammer dat het adviespakket voor ouders van het Hausdörfer-instituut niet in het onderzoek is meegenomen: met een voor kind en ouders minder belastende en tijdrovende behandeling zou een duidelijk verschil met andere behandelmethoden zichtbaar worden.
ik snap niet wat verlaagde levenskwaliteit inhoudt bij volwassenen, welke verlaagde kwaliteit en hoe actief?