Zelfregulatie is het vermogen om het eigen gedrag, gevoelens en gedachten te beheersen. Verminderde zelfregulatie leidt eerder tot antisociaal en crimineel gedrag. Bij behandeling van forensisch psychiatrische patiënten is het daarom belangrijk om goed zicht te krijgen op de mate van zelfregulatie en de verandering hierin. Dit geldt met name voor de emotionele component van zelfregulatie, zeker wanneer er sprake is van trauma in de kindertijd en identiteitsproblemen. Behandelmethodes met nadruk op zelfregulatie geven op langere termijn goede kans op verbetering bij patiënten, zoals verminderde impulsiviteit en betere coping vaardigheden. Dat meldt Tilburg University.
Dat blijkt uit promotieonderzoek van Eva Billen (Ontwikkelingspsychologie). Zij onderzocht de ontwikkeling en mogelijke voordelen van behandeling van zelfregulatie voor mensen met een criminele achtergrond en mentale stoornissen. Op korte termijn leidt een behandeling gericht op zelfregulatie alleen tot verbetering van de gedragscomponent. Over de gehele behandelduur gezien (vanaf het moment van opname in de kliniek tot vrijlating), werd bij de meeste patiënten verbetering gevonden op alle drie de componenten van zelfregulatie.
Adolescenten
Uit het onderzoek bleek ook dat het voor adolescenten andersom werkt. Antisociaal gedrag leidt bij jongeren tot verminderde zelfregulatie. Om problemen op latere leeftijd voor te zijn, is het dus van belang om antisociaal gedrag vroegtijdig aan te pakken.
Eva Billen: “Het vermogen om je eigen gedrag, gevoelens en gedachten te beheersen is een belangrijke factor in alledaags succes. Het maakt dat je erin slaagt om verleidingen te weerstaan die niet goed voor je zijn op lange termijn, je succesvol je werk kan organiseren en je niet overmand wordt door je gevoelens op belangrijke momenten. Dit vermogen tot zelfregulatie is echter niet voor iedereen evident en een gebrek hieraan kan leiden tot antisociaal of crimineel gedrag."
Door: Nationale Zorggids
