In het VN-verdrag handicap staat dat de overheid ervoor moet zorgen dat mensen met een beperking, net als ieder ander, mee kunnen doen aan de samenleving. Het recht op persoonlijke mobiliteit is hier een belangrijk onderdeel van. Dit is het recht om zo zelfstandig mogelijk van A naar B te kunnen.

Hulpmiddelen

Hiervoor hebben mensen met een beperking soms een hulpmiddel nodig. In het VN-verdrag staan verschillende soorten hulpmiddelen die mensen met een beperking nodig kunnen hebben. Bijvoorbeeld mobiliteitshulpmiddelen zoals een rolstoel. Maar ook ondersteunende technologieën zoals een hoortoestel en assistentie door een hulphond. Deze hulpmiddelen kunnen zij aanvragen bij hun gemeente, of bij andere organisaties zoals het UWV.

Obstakels bij het aanvragen

Mensen met een beperking komen nog steeds veel obstakels tegen bij het aanvragen van hulpmiddelen. Ten eerste zijn de procedures erg ingewikkeld. Vaak voelen mensen met een beperking zich van het kastje naar de muur gestuurd als ze hulpmiddelen nodig hebben. Ook kunnen hulpmiddelen vaak niet meegenomen worden naar een andere gemeente. Ten tweede ervaren mensen met een beperking een gebrek aan maatwerk. Hulpmiddelen worden geleverd vanuit een ‘standaard’ en worden niet persoonlijk afgestemd. Ten derde krijgen mensen met een beperking soms te maken met financiële problemen. Hierdoor moeten zij bezuinigen op andere (sociale) activiteiten. Tot slot moeten ze regelmatig opnieuw bewijzen dat zij een beperking hebben en daarvoor een hulpmiddel nodig hebben. Dat sluit niet goed aan bij het VN-verdrag handicap; mensen met een beperking moeten altijd centraal staan en obstakels moeten worden weggenomen.

Wat doet de overheid

De overheid heeft de laatste jaren verschillende stappen gezet om de toegang tot hulpmiddelen voor mensen met een beperking te verbeteren. Zo is het Actieplan Hulpmiddelen opgesteld, in samenwerking met mensen met een beperking en hun vertegenwoordigde organisaties. Dit is in lijn met het verdrag.

Door:Nationale Zorggids