Laurens is Jacqueline, wijkverpleegkundige bij Laurens Thuiszorg en viert dit jaar haar 12,5 jarig dienstverband bij Laurens. Een mooie mijlpaal, én aanleiding voor dit door haar zelf geschreven blog!
Alweer 12,5 jaar in dienst bij Laurens. Wie had dat ooit gedacht? Ik niet en velen met mij niet. Na het afronden van mijn vbo-opleiding, een jaar detailhandel, een blauwe maandag de politieschool, het afronden van een horeca-opleiding, een opleiding toerisme en tot slot mijn 12,5-jarige loopbaan in de zorg bij Laurens!
“Ik wil niets anders meer dan werken in de wijk”
In 2009 startte ik mijn loopbaan bij Laurens als vakantiemedewerker op een kleinschalige woonvorm in de psychogeriatrie. Hier kreeg ik de kans mezelf te ontwikkelen tot groepsassistent, waarna ik gestart ben met de opleiding verzorgende-ig. Tijdens deze opleiding kwam ik in aanraking met de voor mij toen gevreesde thuiszorg. Twee opleidingen verder wil ik niets anders meer dan werken in de wijk. En kijk ik hier inmiddels heel anders tegenaan.
“Wij kunnen en gáán het verschil maken”
Als wijkverpleegkundige ben ik bij meerdere, mooie projecten betrokken waarvan ik overtuigd ben dat wij hiermee het verschil kunnen en ook gáán maken. Denk aan het project ‘langer thuis’ waar de Thuisplusflat onder valt en waar ik samen met het kernteam mooie stappen zet om bewoners langer betekenisvol thuis te laten wonen. Of het project 'praktijkleerversterkers' waarbij we stappen zetten om een veilige en gezonde werk-leeromgeving te creëren of te optimaliseren. We maken het een stuk makkelijker voor studenten zodat deze beter voorbereid aan hun stage beginnen. En werkbegeleiders krijgen hele praktische en gebruiksvriendelijke handvatten om de studenten zo goed mogelijk te begeleiden, zonder hier al te veel tijd aan kwijt te zijn.
“Daar krijg ik energie van!”
En dan de transitie. De wijk is in transitie en ondanks dat ik af en toe een beetje een naar gevoel krijg van de tekst 'in kader van de transitie' zijn we het er allemaal mee eens dat de wijk aan verandering, een transitie, toe is. We moeten de zorg anders inrichten, meer toekomstbestendig en hoe gaaf is het dat wij hier over mee mogen denken! En onze stem, de stem van de zorgprofessionals, mogen laten gelden. Met elkaar geven wij de nieuwe thuiszorg vorm. Daar krijg ik energie van! En dus besloot ik om tot slot kernlid te worden van de vakgroep wijkverpleegkundige.
“Ik ben in ieder geval alles behalve klaar!”
Dit is zeker niet mijn eindstation. Wat zal er de komende 12,5 jaar voor mij in het vat zitten... ik ben in ieder geval alles behalve klaar!
