Iedere verzekerde heeft het wettelijke recht om te kiezen of hij naar een zorgaanbieder gaat die door zijn zorgverzekeraar is gecontracteerd of naar een zorgverzekeraar die geen contract heeft met de zorgverzekeraar. Dit recht is vastgelegd in artikel 13 van de Zorgverzekeringswet. Indien een patiënt zich wendt tot een niet-gecontracteerde zorgaanbieder ontvangt hij, of in zijn plaats de zorgaanbieder, een vergoeding van de zorgverzekeraar.

“Zorgverzekeraars hebben de vergoeding voor niet-gecontracteerde zorgaanbieders in de afgelopen jaren steeds verder verlaagd. Dit doen zij door op creatieve wijze invulling te geven aan de uitvoering van artikel 13 van de Zorgverzekeringswet”, stelt Stichting VA. De procedure die de Stichting VA nu gestart is, heeft ten doel hieraan definitief een einde te maken door de rechter te vragen een principiële uitspraak te doen over de vergoeding bij niet-gecontracteerde zorg.

In het veld bestaat al jaren discussie over de vraag hoe hoog de vergoeding minimaal moet zijn die een patiënt ontvangt indien hij zich tot een niet-gecontracteerde zorgaanbieder wendt. Over deze vraag is in het verleden geprocedeerd tot aan de Hoge Raad. Met het arrest van de Hoge Raad van 11 juli 2014 is een voorlopig einde gekomen aan de discussie. Sindsdien geldt als voorlopige regel dat een zorgverzekeraar gehouden is om ten minste 75 procent van het marktconforme tarief te betalen.

De Stichting VA wil met deze procedure bewerkstelligen dat niet-gecontracteerde aanbieders een reële prijs krijgen voor hun behandeling, zodat patiënten een alternatief hebben voor de gecontracteerde aanbieder. De Stichting VA heeft nu deze twee zorgverzekeraars, VGZ en Menzis, in een procedure betrokken, maar stelt vast dat vrijwel alle zorgverzekeraars op deze manier handelen.

Door: Redactie Nationale Zorggids