Sinds 2012 is de financiering van dure geneesmiddelen veranderd. Een bepaalde groep dure medicijnen mag sindsdien alleen nog door artsen in het ziekenhuis voorgeschreven worden. Deze groep medicijnen wordt ieder jaar groter. De ziekenhuizen hebben sindsdien een budget waarmee deze medicijnen gefinancierd moeten worden. Dit geld krijgen zij van zorgverzekeraars. Dit budget is echter het probleem; het schiet te kort. Er wordt onvoldoende rekening gehouden met nieuwe medicijnen die op de markt komen en met nieuwe patiënten die zich melden, aldus de ziekenhuizen. 

 

Artsen mogen daarom niet altijd de beste beschikbare medicijnen aan patiënten voorschrijven. De patiënt heeft echter wel recht op de medicijnen: het zijn namelijk allemaal medicijnen die opgenomen zijn in de basisverzekering. De bestuurders van ziekenhuizen staan echter voor de keuze om ofwel de patiënten de dure geneesmiddelen te geven en financieel kopje onder te gaan of om de patiënten de dure medicijnen te onthouden. 

 

Ziekenhuizen verwijzen steeds vaker patiënten naar andere ziekenhuizen in de hoop dat de patiënt dan wel het dure middel voorgeschreven krijgt. Met name de kleinere ziekenhuizen sturen de patiënten door naar academische en gespecialiseerde kankerziekenhuizen. Deze ziekenhuizen, zoals het AMC, beginnen deze patiënten nu echter te weigeren. "We hebben daar geen geld voor," zegt professor Marcel Levi, voorzitter van de Raad van Bestuur van het AMC. 

 

Minister Schippers laat in een reactie weten op de hoogte te zijn van het probleem. "Juist voor dit punt is een werkgroep van het KWF in het leven geroepen en is de NZa een onderzoek gestart. De uitkomsten hiervan zijn waarschijnlijk rond de zomer bekend."