Er is een nieuwe uitspraak is geplaats op de website van Geschilleninstantie Verloskunde. Het gaat over een case waarbij de klaagster na een miskraam de verkeerde zorg heeft gekregen van een verloskundige, waardoor zij ernstig bloedverlies kreeg en in kritieke toestand naar het ziekenhuis moest. Dit meldt KNOV.
De klaagster kreeg het advies van de verloskundige om te wachten tot het bloeden vanzelf zou stoppen, wat de klaagster in de zaak als onzorgvuldigheid bestempelde. Volgens de geschilleninstantie heeft de verloskundige op drie momenten verwijtbaar onzorgvuldig gehandeld. Er is een schadevergoeding vastgesteld op het bedrag van € 2.000,- voor immateriële schade en € 50,- griffiegeld.
Conclusie
De Geschilleninstantie concludeert dat:
1. het afwachtend beleid bij een miskraam gebruikelijk is en een echo inderdaad niet is aangewezen. Een verloskundige moet bij kennis van bloedverlies bij de zwangere, een inschatting maken van de ernst van het bloedverlies, met als reden dat een risico op een ernstige fluxus niet kan worden uitgesloten. Indien hierover geen duidelijkheid wordt verkregen, ook niet na het geven van instructies hoe het bloedverlies te objectiveren, en er geen inschatting kan worden gemaakt, dan is een thuisbezoek aangewezen, zeker als daarbij blijkt van ernstige ongerustheid.”
2. de verloskundige verwijtbaar onzorgvuldig heeft gehandeld, omdat de verloskundige bij het niet duidelijk krijgen van de ernst van het bloedverlies, niet op huisbezoek is gegaan, terwijl duidelijk was dat klaagster ongerust was.”
3. de verloskundige verwijtbaar onzorgvuldig heeft gehandeld toen zij ongeveer een uur later aanbood wel langs te komen, maar desondanks besloot dat huisbezoek niet af te leggen omdat de echtgenoot te kennen gaf dat haar komst niet gewenst was. Dat is wellicht een begrijpelijke eerste gedachte wanneer de eerdere gesprekken als onprettig zijn ervaren, maar niet navolgbaar bezien vanuit de zorg die klaagster (mogelijk) nodig had. De verloskundige had immers zorgplicht. Bovendien had de verloskundige ook een collega kunnen vragen naar klaagster te gaan.”
4. de verloskundige had zelf de ambulance moeten bellen. Daarnaast was het aangewezen om naar het ziekenhuis te rijden en te bezien of klaagster goed in ontvangst werd genomen. Dat de verloskundige de indruk had daarbij niet welkom te zijn, ontsloeg haar niet van haar plichten. Bovendien was het een kans om te laten zien dat zij het goed meende met klaagster en dat zij haar niet aan haar lot had willen overlaten, zoals nu het overheersende gevoel is bij klaagster.”
Door: Nationale Zorggids
