Zorgaanbieders en zorgverzekeraars in de wijkverpleging hebben samen met het ministerie van Volksgezondheid in het hoofdlijnenakkoord wijkverpleging 2019-2022 afgesproken de ongecontracteerde zorg terug te dringen. Dit pakken zorgverzekeraars voortvarend op.

Aanvullende voorwaarden voor niet-gecontracteerde zorgaanbieders

Zorgverzekeraars verwachten zelf dat in 2019 de uitgaven aan ongecontracteerde wijkverpleging van 346 miljoen euro naar 269 miljoen euro dalen ten opzichte van 2018. Om ongecontracteerde zorg te ontmoedigen moeten de zorgaanbieders zonder contract bijvoorbeeld een machtiging aanvragen voor ze de zorg mogen leveren aan de cliënt. Ook kunnen ze de zorg niet rechtstreeks declareren bij de zorgverzekeraar, maar moet de cliënt de rekening zelf voorschieten. De NZa constateert dat zorgverzekeraars nog betere informatie kunnen geven aan hun verzekerden over de nadelen van ongecontracteerde zorg.

Nieuwe registratiemethode

In het eerste jaar is al bij 44 procent van de zorgaanbieders in de wijkverpleging de nieuwe registratiemethode gebruikt. Het grootste deel van deze zorgaanbieders stapte ook al af van de minutenregistratie. Dit zorgt voor minder administratieve lasten voor hen, waardoor ze meer tijd kunnen besteden aan hun cliënten.

Behoefte aan wijkverpleging verandert

Mensen blijven langer thuis wonen en de zorg die zij nodig hebben wordt complexer. Zorgaanbieders en zorgverzekeraars zullen hierop moeten inspelen. Dat kunnen ze het beste doen als ze contracten met elkaar sluiten waarin zij afspraken maken over de kwaliteit en betaalbaarheid van de zorg. Zo kunnen zij samen iets bereiken op thema’s zoals de juiste zorg op de juiste plek, kwaliteit, wachttijden en administratie. Dit betekent niet dat zorgverzekeraars met alle zorgaanbieders een contract hoeven te sluiten en zeker niet als deze zorgaanbieders niet handelen in het belang van de cliënt, aldus de NZa. 

Door: Nationale Zorggids