Bij sommige zorgaanbieders en bij opgenomen patiënten lijken misverstanden te bestaan rond de verlofregeling. Dat blijkt uit het aantal vragen dat hierover binnenkomt bij meerdere GGZ-organisaties en zorgverzekeraars. Patiënten melden dat zij niet op de door hen gewenste dagen naar huis of met vakantie mogen gaan. Dat meldt het LOC.
Voor vrijwillig klinisch opgenomen patiënten geldt dat zij te allen tijde de instelling moeten kunnen verlaten zolang de afwezigheid niet in strijd is met de gezamenlijk overeengekomen afspraken in het behandelplan. Als de behandelaar wil afwijken van het behandelplan kan dat in principe alleen als de patiënt (of de wettelijk vertegenwoordiger) daarmee instemt. Dit geldt voor alle vormen van behandeling die door de zorgverzekeraar in het kader van de Zorgverzekeringswet worden betaald. Het is voor de patiënt van groot belang om contact te onderhouden met zijn sociale netwerk en stapsgewijs terug te keren naar zijn thuissituatie. Er moeten daarom zwaarwegende en behandelinhoudelijke redenen zijn om een verzoek van de patiënt om de instelling te verlaten niet te honoreren.
Voor patiënten die gedwongen zijn opgenomen, bijvoorbeeld in het kader van de Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen, heeft de zorgaanbieder een andere verantwoordelijkheid. Ook in die situatie kan een verzoek van de patiënt om de instelling te verlaten uitsluitend worden afgewezen als er zwaarwegende redenen voor zijn. In beide geschetste situaties kan het voor de patiënt van belang zijn om te worden geattendeerd op de mogelijkheden van de patiëntvertrouwenspersoon, de interne klachtenprocedure of het opnemen van contact met de zorgverzekeraar.
© Nationale Zorggids
