Een huisarts uit Groningen weigerde terecht een euthanasieverzoek van een vrouw van een patiënt. Ze behandelde een 95-jarige man wiens gezondheid in korte tijd sterk achteruit ging. Tegen verwachting knapte de patiënt weer wat op. Niettemin wilde zijn echtgenote graag dat het echtpaar gezamenlijk euthanasie zou ondergaan. De huisarts vond het noodzakelijk dat de patiënt zélf een euthanasiewens zou uitspreken en dat gebeurde niet. De hoogbejaarde man zei tegen haar zelfs niet te willen sterven. Dit meldt het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg.
Wegens het weigeren van het euthanasieverzoek, klaagde de zoon van de inmiddels overleden patiënt, de huisarts aan. Hij vindt dat zij ten onrechte geen medewerking verleende aan een euthanasieverzoek. Hier is het tuchtcollege het niet mee eens.
Hoewel de patiënt tegen de huisarts zei niet te willen sterven, zou hij die wens wel hebben uitgesproken tegen zijn echtgenote en zoon. Dit kwam mede doordat hij veel pijn zou lijden, iets wat hij ook niet tegen de huisarts wilde zeggen.
Huisarts en geconsulteerde artsen weigerden verzoek
De zoon denkt dat zijn vader zijn echtgenote wilde beschermen door deze dingen niet te delen met de huisarts. Door geen euthanasiewens tegen de huisarts uit te spreken, kon de patiënt het leven van zijn echtgenote rekken. De huisarts ging meerdere malen met het echtpaar samen, met de vrouw en met de zoon in gesprek over de kwestie. Zij vond dat ze niet kon meewerken aan een euthanasiewens als deze niet door de patiënt zelf wordt geuit. Ook de door haar geconsulteerde artsen wilden niet meewerken aan het verzoek.
Levenseindekliniek
De huisarts adviseerde de echtgenote deze kwestie bij de Levenseindekliniek neer te leggen. Ook de Levenseindekliniek wees het euthanasieverzoek echter af, om dezelfde redenen. Uiteindelijk is de patiënt niet lang daarna op een natuurlijke wijze komen te overlijden.
Klager vindt dat de huisarts de euthanasiewens niet had mogen tegenwerken. Ze had mee begrip moeten hebben voor het feit dat de patient de wens niet tegen haar wilde uitspreken, maar deze wens wel degelijk bij hem leefde. En klager vindt ook dat de arts niet genoeg aan pijnbestrijding deed.
Klacht ongegrond verklaard
Volgens het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg stond de huisarts in haar recht om het verzoek te weigeren. Ze heeft juist en zorgvuldig gehandeld. Dat de huisarts onvoldoende aan pijnbestrijding deed is niet gebleken. Net als het gebrek aan empathie. De klacht is daarom in zijn geheel ongegrond verklaard.
Door: Redactie Nationale Zorggids
