Artsen vermelden slechts incidenteel de reden van voorschrijven op een geneesmiddelenrecept, terwijl dat sinds 2012 voor een aantal middelen wel verplicht is. Dit blijkt uit een onderzoek van de Universiteit Utrecht, zo meldt Medisch Contact.
Sinds 1 januari 2012 zijn artsen wettelijk verplicht om de apotheker bij bepaalde geneesmiddelen in te lichten over de indicatie. Dat gebeurt door vermelding van de ICPC-code (International Classification of Primary Care) op het recept. De meldplicht geldt voor medicijnen die verschillende toepassingen met uiteenlopende doseringen kennen en die bij overdosering ernstige bijwerkingen kunnen geven. Momenteel geldt de meldplicht voor 23 geneesmiddelen.
Onder leiding van hoogleraar farmaceutische patiëntenzorg Marcel Bouvy werden voor het onderzoek de recepten bekeken die in een periode van zeven maanden bij 22 apotheken binnen kwamen. Op slechts 12,5 procent van de recepten voor geneesmiddelen waarvoor een indicatiemeldplicht gold stond een ICPC-code. Opmerkelijk genoeg lag dit percentage bij medicijnen waarvoor de meldplicht niet geldt hoger: 15,5 procent.
Volgens Bouvy lijk het erop dat de wettelijke meldplicht in 2012 geen effect heeft gehad. 'Het was eerder toeval dat de indicatie er af en toe wel stond. En ik heb vanuit mijn eigen ervaring niet de indruk dat dit in de tussentijd is veranderd. Voorschrijvende artsen hebben die lijst van inmiddels 23 middelen niet in het hoofd.'
Het onderzoek geeft geen uitsluitsel over de reden waarom artsen de ICPC-code niet vermelden. Er zijn meerdere andere redenen denkbaar, meent Bouvy. 'Een groot deel van de recepten betreft herhaalreceptuur. Als daar in het verleden geen indicatie aan is gekoppeld dan zal dat actief opnieuw moeten worden gedaan. Ook kan ook een rol spelen dat artsen vaak een werkdiagnose hebben. Neem pijn op de borst. De oorzaak kan cardiaal zijn, maar ook betrekking hebben op luchtwegen of slokdarm. Afgaande op wat hij het meest waarschijnlijk acht, zet een arts vaak een proefbehandeling in. Maar omdat hij nog niet zeker is van de diagnose, vermeldt hij die niet om te voorkomen dat die een eigen leven gaat leiden.'
Volgens Bouvy is het gezien deze obstakels maar de vraag of de verplichte vermelding van de indicatie zin heeft. Hij ziet meer in constructieve samenwerken tussen voorschrijvers en apothekers om de compleetheid van dossier te verbeteren.
© Nationale Zorggids
