Ouderen met dementie en hun naasten stellen een verhuizing naar het verpleeghuis soms zo lang uit, dat een crisissituatie de doorslag geeft en leidt tot opname. Tegelijkertijd zijn er onvoldoende verpleeghuisbedden, waardoor ouderen vaak niet in het verpleeghuis van hun voorkeur terechtkomen. Onderzoekers van de Universiteit Maastricht en KU Leuven concluderen hiermee dat een verhuizing van thuis naar het verpleeghuis vaak gepaard gaat met negatieve gevolgen. Een geleidelijke verhuizing zou ouderen kunnen helpen wennen aan hun nieuwe situatie. Dit meldt Skipr.
Voordat een oudere naar het verpleeghuis verhuist, is er door alle betrokkenen mee ingestemd. Toch ontstaat er tijdens het proces vaak onzekerheid en twijfel hierover. Dit maakt het verhuizingsproces emotioneel en onvoorspelbaar, aldus onderzoeker Lindsay Groenvynck van de Academische Werkplaats Ouderenzorg Limburg. Vier jaar lang onderzocht ze ouderen met dementie en alle betrokkenen tijdens het verhuizingsproces van thuis naar het verpleeghuis.
Lang wachten
De grootste oorzaak van de twijfel is het lange wachten op de daadwerkelijke verhuizing. Ouderen moeten lang wachten op een plekje en als het telefoontje dan toch komt, ervaren ze dat als onverwacht en plotseling. “Zeker als op dat moment de situatie thuis stabiel is”, zegt de onderzoeker. Ouderen, naasten en zorgverleners ervaren gevoelens van machteloosheid, mede omdat de verhuizing ook nog eens anders gaat dan is afgesproken.
Wensen en behoeften in kaart brengen
Om de behoeften van ouderen en hun mantelzorgers tijdens de verhuizing inzichtelijk te maken, hebben Groenvynck en haar onderzoeksteam een model gemaakt. Het verhuisproces moet tijdig en stapsgewijs in gang gezet, vindt de onderzoeker, maar ook moet het gesprek over wonen tijdig worden opgestart. Of dat nu over zelfstandig thuis wonen, het verpleeghuis of een alternatief gaat. Want het is belangrijk om ook de alternatieven in kaart te brengen.
Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky
