Linda Germs is niet tegen de test, als het aangeboden zou worden tijdens haar zwangerschap had ze ja gezegd. Toch is ze blij dat ze de test niet heeft gehad en niet op de hoogte was van haar zoons beperking. “Lukas is voor mij het mooiste dat me ooit is overkomen. Met de kennis van nu zou ik hem houden”, aldus Germs. Ze is bang dat vrouwen zonder enige andere achtergrondinformatie de beslissing moeten maken om hun kind te houden of niet en vreest dat mensen die hun kind laten weghalen er spijt van krijgen. Aan de andere kant denkt Germs dat mensen die toch besluiten het kind te houden commentaar krijgen van de buitenwereld over extra kosten en zorgen voor een kind met down. Ze geeft toe dat de zorg voor een kind met down zwaar is, maar niet zo zwaar dat haar eigen leven eronder lijdt. Toch zegt ze: “Als jij goed geïnformeerd bent en zeker weet dat je niet voor een kind met een beperking kan of wil zorgen, dan moet je het niet geboren laten worden.”

Thecla Rondhuis zorgt al 43 jaar voor haar zoon met syndroom van Down. Zij had de NIPT-test ook laten doen als die mogelijkheid er was geweest. Rondhuis weet zeker dat ze een abortus zou laten plegen. Argumenten om de test niet standaard aan te bieden zijn niet overtuigend. Ze is het ermee eens dat informatie belangrijk is, maar vermoedt dat de schrijvers van de brief met name de positieve kanten willen belichten. “Dan lees je dat iemand met down naar de universiteit kan. Dat is heel discutabel. Ik kan me daar druk over maken. Als mensen met down naar voren worden gehaald, zijn het altijd mensen die goed kunnen praten. Dat kan slechts 10 procent van hen. En goed kunnen praten, is nog niet hetzelfde als echt kunnen reageren.” Het leven van Rondhuis is veranderd door de zorg voor haar zoon. Als ouders er na een NIPT-test voor kiezen om een kind met down te krijgen, verdient het kind voor de rest van zijn leven respect. 

©Nationale Zorggids