Problemen in samengestelde gezinnen gaan meestal over de kinderen. Heftige ruzies of steken onder water, onbegrip van de stiefouder die zelf geen kinderen heeft en zich niet kan inleven in kinderen, of in de loyaliteit tussen ouder en kind.
Dat kinderen loyaal zijn aan beide ouders begrijpen de meeste mensen wel. Ouders zijn ook loyaal aan hun kinderen. Stiefouders die zich negatief uitlaten over hun stiefkind of het gedrag van hun stiefkind beschadigen daarmee hun relatie. Ouders zijn kwetsbaar als het om opvoeden gaat.
Stiefouders dienen rekening te houden met gevoeligheden, terwijl kinderen soms bewust, maar meestal onbewust, wél op stiefoudertenen trappen. Een stiefouder kan echter vaak moeilijker rustig blijven en onderzoeken waar dit gedrag vandaan komt dan de natuurlijke ouder. Een vraag van de stiefouder wordt al gauw door grotere kinderen ervaren als bemoeizucht, zeker door pubers.
De stiefouder investeert vaak meer dan wordt gezien. Hij/zij voelt zich ondergewaardeerd, wordt boos en krijgt soms ook nog de wind van voren van de partner. Als de stiefouder zich hierover beklaagt in zijn omgeving, dan volgt onbegrip (“je wist toch waar je aan begon?”). Of anderen weten het beter: “Als ik jou was dan…”
Steeds opnieuw maken partners afspraken, die matig worden nagekomen. Meestal wordt er onvoldoende gezocht naar consensus. Ze zeggen iets toe waar ze niet 100 procent achter staan. Zo’n toezegging is niet veel waard en wordt zelden nageleefd. Dit leidt tot teleurstelling bij de partner en hup: weer een conflict.
Gewone relatietherapie (met onvoldoende kennis van samengestelde gezinnen) verergert soms de zaak. Partners in een samengesteld gezin hebben meestal andere hulpvragen dan de partners in een kerngezin. De dynamiek van het samengesteld gezin is hen zelf ook meestal niet duidelijk.
En dan is psycho-educatie nodig. De reguliere therapeut kan die niet geven, omdat juist de deskundigheid op dat vlak ontbreekt. Een mislukte therapie put het stel nog verder uit en de relatie blijft onder druk staan. Kinderen hebben soms hebben zij het idee er belang bij te hebben dat de relatie stopt. Als er veel ruzie is kan dat inderdaad zo zijn, aan de andere kant is er dan wéér een verlies…..
Een relatiebreuk lijkt voor de kinderen misschien geen groot verlies, maar als een ouder verdrietig is, voelen kinderen zich vaak schuldig.
(Dit is een advertorial)
