“Het belangrijkste is het betrekken van je kind bij de situatie. Je hoeft niet hele behandelingen uit de doeken te doen maar onderschat ze niet en neem ze serieus”, zegt Van der Linden, werkzaam bij het VUmc. Als klinisch-psycholoog heeft ze dagelijks te maken met worstelende gezinnen. Ze kan dan ook na drie vragen vaststellen of een kind in de knel zit. Als de ouders positief antwoorden op de vraag of het kind op tijd naar bed gaat, normaal naar school gaat en zonder klachten is, gaat ze ervan uit dat het goed gaat. En anders nodigt ze het gezin uit voor een gesprek.

Van der Linden ziet drie redenen waarom de huidige hulpverlening tekortschiet. Zo zijn er op dit moment onvoldoende psychologen met de juiste kennis, weten ze te weinig over de gevolgen van een chemokuur en is er onvoldoende geld om deze psychologen aan te stellen. Ze adviseert artsen om laagdrempelig een gesprek aan te gaan met hun patiënt over eventuele zorgen en problemen. “Als patiënten merken ‘de dokter vindt het ook’, dan wordt de gang naar een psycholoog sneller gemaakt.”

Door: Redactie Nationale Zorggids