Daniël Seys is hoofd behandeling en onderzoek bij SeysCentra. Volgens hem wordt de ernst van eetproblemen bij kinderen vaak onderschat door professionals. De problemen zijn vaak uiteenlopend. Er zijn kinderen en baby's die bijvoorbeeld compleet weigeren om zowel vast als vloeibaar voedsel te eten. Ook zijn er kinderen die gewoon niet zelfstandig willen eten of die het voedsel uitbraken. Slikangst is een ander voorkomend verschijnsel. En ook is er nog de selectieve acceptatie: dat is als een kind bepaalde soorten voeding wel wil, maar anderen niet. 

 

De grootste groep kinderen met eetproblemen hebben maar tijdelijk problemen. Desondanks zijn er ook kinderen die een chronisch eetprobleem ontwikkelen: deze groep bedraagt enkele honderden kinderen per jaar. Volgens Seys lopen kinderen met een verstandelijke of lichamelijke beperking en baby's die te vroeg geboren zijn het grootste risico op blijvende eetproblemen. Seys: “Aanhoudende eetproblemen leiden vaak tot chronische ondervoeding, extreem gewichtsverlies en een groeiachterstand. Ook neemt de weerstand tegen ziektes vaak af en kunnen kinderen uitgedroogd raken. Zeker bij een chronische voedselweigering is niet tijdig ingrijpen, bijvoorbeeld door middel van sondevoeding, vaak levensbedreigend.”

 

Het is erg belangrijk dat ouders hun kind aan nieuwe smaken en verschillende soorten voedsel laten wennen. Op die manier worden chronische problemen voorkomen. “Dat kun je bijvoorbeeld doen door niet te stoppen als kinderen zich verzetten, maar hen juist te belonen als ze een klein beetje eten van iets wat ze niet lekker vinden.” Als de problemen aanhouden is het belangrijk dat professionele hulp gezocht wordt.