Ieder(in), Patiëntenfederatie Nederland en Mind/LPGGz trokken vorige week aan de bel over de woonsituatie van mensen met een beperking. Voor veel mensen met een beperking, een chronische ziekte of psychische aandoening is zelfstandig wonen problematisch. Zo ook voor Jasmijn Berg. Ze zit door een aangeboren groeistoornis in een rolstoel en heeft autisme. Omdat er geen geschikte woonplek voor haar is, woont ze in de garage van haar ouders. Dat meldt het Algemeen Dagblad.
“Ik kan niet 45 minuten op mijn scootmobiel rijden om bij mijn ouders te komen voor hulp, kan niet koken in een keuken met kastjes onder het aanrecht en raak overprikkeld als ik boven een winkelcentrum woon”, vertelt Berg over haar situatie. Onlangs kreeg ze eindelijk een urgentieverklaring van een woningcorporatie en kan ze verhuizen. Hoewel ze daar erg blij mee is, hoopt ze zich snel te mogen aansluiten bij een woongroep. Maar daar is nog geen plek voor haar.
Doordat mensen met een lichamelijke of fysieke beperking weinig geld hebben, komen ze veelal in slechte wijken te wonen, zegt Femmianne Bredewold van de Universiteit van Humanistiek. Zij doet onderzoek naar de woonmogelijkheden voor mensen met een handicap. Alleen wonen zorgt bovendien voor ruzies met de buren en onvoldoende hulp voor dagbesteding. Uiteindelijk is de kans groot dat zelfstandig wonende mensen met een beperking zich eenzaam gaan voelen, crimineel gedrag vertonen of dat er misbruik van ze gemaakt wordt, aldus Bredewold.
De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) gaat begin volgend jaar met alle betrokken partijen praten over de woonsituatie van mensen met een beperking of psychische aandoening.
Door: Redactie Nationale Zorggids
