In de leeftijdsgroep die gemiddeld genomen de hoogste arbeidsparticipatie heeft, de 25- tot 45-jarigen, had 9,4 procent een arbeidsbeperking. Dit zijn bijna 400 duizend mensen. De helft van hen behoort niet tot de beroepsbevolking: zij hebben niet recent naar werk gezocht of zijn hiervoor niet direct beschikbaar. Dat percentage is veel hoger dan onder de 25- tot 45-jarigen zonder beperking, van wie 8 procent niet actief is op de arbeidsmarkt.

Van de 25- tot 45-jarigen met een arbeidsbeperking had 42 procent betaald werk. Van de 194 duizend die tot de arbeidsgehandicapte beroepsbevolking worden gerekend, waren er 27 duizend (14 procent) werkloos. Bij niet-arbeidsbeperkten was het percentage met betaald werk ruim twee keer zo hoog (87 procent), en lag het werkloosheidspercentage met 5 procent veel lager. 

Werkzame mensen met een beperking tussen de 25 en 45 jaar hebben minder vaak een vast dienstverband dan niet-arbeidsgehandicapten: respectievelijk 63 en 69 procent. Ze werken vaker als werknemer met een flexibel dienstverband (21 vs. 17 procent) of als zzp’er (14 vs. 10 procent). Dit geldt zowel voor mannen als vrouwen. Vooral in dienstverlenende beroepen werken naar verhouding veel personen met een arbeidsbeperking. Zij zijn bijvoorbeeld werkzaam als kapper, schoonheidsspecialist of schoonmaker. 

Een op de vijf werkzame mensen met een beperking tussen de 25 en 45 jaar zou graag meer uren willen werken. Bijna 10 procent wil liever minder uren en iets meer dan 70 procent wil niet meer of minder uren werken. Degenen zonder arbeidsbeperking geven vaker aan hun arbeidsduur niet te willen veranderen. Hierbij speelt een rol dat mensen zonder een beperking vaker voltijd werken. Minder voltijders dan deeltijders willen hun arbeidsduur veranderen. Arbeidsgehandicapte mannen geven vaker dan niet-arbeidsgehandicapte mannen aan minder te willen werken. Het betreft vooral mannen met een arbeidshandicap die fulltime werken.

Door: Redactie Nationale Zorggids