Veel mensen die een 'keukentafelgesprek' hebben met de gemeente, willen over het algemeen geen structurele hulp van de buren vragen. Uit onderzoek van PlusMaginze onder 1300 lezers blijkt namelijk dat men bang is om met regelmatige burenhulp onbedoeld te veroorzaken dat de buur niet meer voor huishoudelijke hulp via de gemeente in aanmerking komt. De gemeente beoordeelt een aanvraag voor huishoudelijke hulp aan de hand van een zogenaamd 'keukentafelgesprek'. Dat meldt PlusMagazine.
49 procent van de ondervraagde vijftigplussers kan zich voorstellen dat hij of zij in geval van nood de buren zal helpen met zorgtaken,13 procent was daadwerkelijk mantelzorger voor een buur in de afgelopen twaalf maanden. Ze kookten, reden naar de dokter of het ziekenhuis, deden de administratie of verleenden acute noodhulp.
De meeste buren doen het graag, al hechten bijna alle ondervraagden (97 procent) eraan dat burenhulp hun eigen vrije keuze is. Het mag geen verplichting worden. "Als iemand zorg nodig heeft, moet die niet afhankelijk zijn van een goedwillende buurvrouw die af en toe even komt binnenwippen", zegt een respondent.
Acht op de tien respondenten vindt dat de eigen gezondheid er niet onder mag lijden en bijna evenveel ondervraagden zeggen dat de grens is bereikt als ze het gevoel krijgen dat er misbruik van hen wordt gemaakt. Een belangrijke voorwaarde voor 92 procent van de ondervraagden is dat de buur zijn eigen netwerk ook inschakelt: familieleden en vrienden. Ze willen er niet alleen voor staan, er niet aan onderdoor gaan en ook tijd overhouden voor zichzelf. "Ik geef mijn buurman af en toe een hapje eten en mijn man doet zijn tuin, maar het moet geen verplichting worden. Ik wil helpen als ik daar tijd voor hem en als mijn eigen gezondheid het toelaat", aldus een respondent.
Dat buren elkaars mantelzorger kunnen zijn, krijgt erkenning van de overheid. Vanaf 1 juli 2015 komen buren die voor elkaar zorgen in aanmerking voor zorgverlof bij hun werkgever.
© Nationale Zorggids
