Enkele zorgaanbieders excelleren door een uitgebreide visie en beleid te implementeren, gericht op het maximaliseren van de zelfstandigheid van ouderen. Deze organisaties bieden niet alleen rond-de-klok zorg, maar ook complementaire diensten zoals dagbesteding, huishoudelijke hulp, en maaltijdvoorzieningen, die cruciaal zijn voor het welzijn van de ouderen.

In tegenstelling tot de voorlopers kampen veel kleinere zorgverleners met uitdagingen zoals onvoldoende beschikbaarheid van zorg en een gebrek aan deskundigheid. Deze tekortkomingen leiden tot een zorgverlening die meer weg heeft van traditionele wijkverpleging dan van intensieve, langdurige thuiszorg. Dit kan grote gevolgen hebben voor de kwaliteit van leven van de ouderen.

Problemen die vaak voorkomen bij de minder presterende zorgaanbieders omvatten:

De financiering van deze thuiszorg vindt plaats via de Wet langdurige zorg (Wlz), in tegenstelling tot de reguliere wijkverpleging die onder de zorgverzekering valt. De intensievere aard van Wlz-zorg moet ouderen ondersteunen die anders in een instelling zouden verblijven, maar nu de voorkeur geven aan thuiszorg.

Hoewel er lichtpunten zijn binnen de sector, is het duidelijk dat uniforme hoge standaarden over alle zorgaanbieders heen essentieel zijn om te verzekeren dat alle ouderen de zorg en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben. Voortdurende monitoring en verbetering van de kwaliteit van zorg, evenals het versterken van de opleiding en deskundigheid van zorgpersoneel, zijn cruciaal voor het realiseren van deze doelen.