Veel kwetsbare ouderen gebruiken dagelijks vijf of meer verschillende geneesmiddelen (polyfarmacie) en komen regelmatig in het ziekenhuis. Bij de overgang van huis naar het ziekenhuis en weer terug kunnen problemen bij het medicijngebruik ontstaan. De risicovolste momenten daarvoor zijn een acute ziekenhuisopname, polikliniekbezoek en de eerste weken vanaf ontslag uit het ziekenhuis. Om de medicatieveiligheid van kwetsbare ouderen te verbeteren zou het toezicht van de IGZ zich op deze situaties kunnen richten.

 

De problemen kunnen ontstaan doordat bij polikliniekbezoek en bij een acute opname vaak geen actueel medicatieoverzicht beschikbaar is. Ook is er niet altijd voldoende tijd om te achterhalen welke medicijnen de patiënt precies gebruikt. Bij een acute opname is de kwetsbare oudere bovendien niet altijd in staat om zelf te vertellen welke medicijnen hij gebruikt. Bij het achterhalen van het medicijngebruik, bekijken zorgverleners weliswaar of dit overeenkomt met alle beschikbare medicatieoverzichten, maar wordt niet beoordeeld of alle gebruikte geneesmiddelen (nog) goed zijn voor die patiënt. Daarnaast ontbreekt bij medisch specialisten soms kennis over de geneesmiddelen die andere artsen voorschrijven, waardoor medicijnen mogelijk niet goed samengaan. Ook is er niet altijd een zorgverlener aangewezen die de regie heeft over alle voorgeschreven medicijnen.

 

Problemen na ontslag uit het ziekenhuis ontstaan onder andere wanneer de patiënt niet goed heeft onthouden of begrepen dat bepaald medicijngebruik is gestart, gewijzigd of gestopt, en waarom dat zo is. Ook komt de informatie over ontslagmedicatie niet altijd snel terecht bij de huisarts of apotheker. Hierdoor kan een patiënt de medicatie thuis verkeerd gaan gebruiken en problemen krijgen, zonder dat zorgverleners dat in de gaten hebben.