Het CAK maakt er een potje van In de loop der jaren heeft het CAK een behoorlijk financieel achterstand opgebouwd. Deze achterstand is niet terug te halen op de staat, want die moet ruim 18 miljard gaan bezuinigen om staatsschulden af te lossen. Wat bedachten ze vervolgens? De eigen bijdrage voor de zorg eens flink te verhogen, en de cliënten hun schuld te gaan laten aflossen. Cliënten een dwangsom voor de kiezen zetten, die ze niet eens kunnen betalen. Iemand die van zorg afhankelijk is, heeft de middelen niet voor om de verhoging eigen bijdrage te kunnen betalen. Daarbij komt ook, dat die verhoging eigen bijdrage sinds januari loopt, maar pas eind mei bekend is gemaakt. De gevolge daarvan is dat cliënten van januari tot mei met terugwerkende kracht moeten gaan betalen. Zo werk dat niet. Het CAK is zelf de mist ingegaan, laat ze dan maar zelf uitkomen. Zoals het er nu voorstaat, zouden cliënten kunnen afzien van verdere zorg door die torenhoge eigen bijdrage, wat de staat nog extra geld zal kosten, doordat ze dan hierdoor snel achteruit zullen gaan.

Het CAK staat onder vuur Door de bezuinigingsplannen van het kabinet, wordt er in dit land bezuinigd waar ook op bezuinigd kan worden. Zoals het er nu voorstaat, gaat er bezuinigd worden op de groep mensen waarop niet kan, en überhaupt niet mag worden bezuinigd: De zorgbehoevenden en hun zorgaanbieders Dit houdt in dat het CAK de eigen bijdragen “zorg” per 1 januari 2013 heeft verhoogd, op basis van zowel de loon, als het vermogen van de cliënt, maar dat pas eind mei liet weten. De gevolgen daarvan zijn dat mensen het vanaf 1 januari 2013 allemaal met terugwerkende kracht mogen gaan betalen. Men vindt dat onrechtvaardig. Alles wordt ons kapot bezuinigd. Men heeft het over een verhoging van maar liefst 500%. Zo kan het voorkomen dat men voor drie dagdelen waar voorheen een eigen bijdrage van 12,46 euro gelde, nu met ingang van 1 januari 2013, een eigen bijdrage van 60,86 euro per vier weken moet gaan betalen. En dus houdt dat in dat men vanaf 1 januari tot op heden, alles met terugwerkende kracht moet gaan aflossen. Singel 31 in Arnhem, van de Gelderse Roos wat nu Propersona heet, wat nu gesloten is, bood dagactiviteiten aan waar een zanggroep onder viel. Door veranderingen in haar beleid, heeft propersona haar dagactiviteiten gekoppeld aan behandeling, met als gevolg dat er op singel 31 niks meer plaatsvindt. Als buitenstaande, moet men nu een dagactiviteit ergens anders zien te vinden, en dient daarvoor in het bezit te zijn van een verklaring van het CIZ. Op Het Dorp in Arnhem bestond een muziek en zanggroep wat Ride On heette. Door de verhoging van de eigen bijdrage van het CAK is deze uit elkaar gevallen, met groot verdriet van de leden, omdat mensen de eigen bijdrage van het CAK niet meer kunnen betalen. Zo worden ggz cliënten, chronische zieken en gehandicapten de dupe van de bezuinigingen. Dit vindt plaats in Arnhem, Gelderland, maar het is niet ondenkbaar dat er elders in Nederland mensen zijn, die door de verhoging van de eigen bijdrage van het CAK, in net zo’n situatie zijn beland. Blijf van de zorg, waaronder thuiszorg, af Er kan zeker bezuinigd worden, zonder dat de zorgsector daaronder hoeft te lijden. Bezuinig dan liever op het asfalteren van wegen, op de bouw van een nieuwe winkelcentrum, enzovoort… Zorg heeft te maken met mensen met behoeftes. Als er toch zo nodig bezuinigd moet worden, bezuinig dan maar op de salarissen van medisch specialisten, op overbodige behandelingen, en op de farmaceutische industrie. Een geneesmiddel wordt toch na een jaar of drie vrijgegeven, wat namaak voor een voordeliger prijs mogelijk maakt. Zorginstellingen en verzekeraar zitten met handen vol geld wat niet besteed wordt aan mensen waar dat geld voor is. Zorggeld wordt dus niet besteed aan zorg. Over dagbesteding gesproken, is het niet aan te raden om daarop te gaan bezuinigen. Werd daar wel op bezuinigd, zou dat voor consequentie kunnen hebben dat de mensen die daar gebruik van maken, snel achteruit gaan. Vervolgens zouden ze in een zorginstelling moeten worden opgenomen, wat het land geen besparing op zal leveren. Om het nu over de thuiszorg te hebben, is deze niet uit de maatschappij weg te denken. Terwijl de bestuurders een topsalaris verdienen, moeten werknemers het met een minimum loon zien te redden, wat minder is dan wat een werkster verdient. De thuiszorg stelt oudere mensen in staat om langer thuis te kunnen blijven wonen, door naar hun wensen te luisteren en daar gehoor aan te geven. De thuiszorg heeft ook een signaleringsfunctie, kan goed inschatten hoe het met een cliënt gaat, en wat de cliënt nodig heeft. Hierdoor zal in de toekomst minder behoefte zijn aan zorg in een instelling. Het kabinet is ook voorstander van mantelzorg, die dan ook wat taken met de thuiszorg kan afwisselen. Maar de mantelzorg kan het nooit overnemen van de thuiszorg. Omdat de thuiszorg meer kennis van het vak heeft. Mensen die hun thuiszorg kwijtraken, kunnen ervoor kiezen om in een zorginstelling te gaan wonen, wat nog duurdere zorg is. Mensen in de thuiszorg ontslaan zal geen besparing opleveren. Die mensen zullen moeten gaan leven van een uitkering, wat de maatschappij meer zal kosten.