Liv Freeman, gynaecoloog in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC), voerde het onderzoek uit. In de periode van mei 2011 tot oktober 2012 kregen 1414 vrouwen die in vijftien Nederlandse ziekenhuizen bevielen één van de twee pijnstillers. De ene groep vrouwen kreeg bij verzoek om pijnstilling de ruggenprik, de andere groep remifentanil. Deze pijnstiller is een morfineachtig middel dat de zwangere vrouw zelf kan toedienen via een pompje. Remifentanil heeft vaak de voorkeur over een ruggenprik wanneer de bevalling relatief kort is. Zeker de helft van de ziekenhuizen in Nederland biedt remifentanil aan. Het is niet bekend hoeveel de pijnstiller daadwerkelijk wordt gebruik. De ruggenprik wordt bij ongeveer 20 procent van de bevallingen toegediend. 

 

Na toediening moesten de vrouwen herhaaldelijk door middel van een cijfer hun mate van pijn en hun tevredenheid over de pijnbestrijding aangeven. De vrouwen die de ruggenprik kregen waren tevredener over de pijnstilling. Ook hadden zij gemiddeld minder pijn.

 

De uitkomst van de zwangerschappen werd niet beïnvloed door de methode van pijnbestrijding, aldus Freeman. Bij beide groepen kwamen evenveel baby's gezond ter wereld en moesten evenveel baby's opgenomen worden in het ziekenhuis na de bevalling. Wel traden bij beide pijnstillers bijwerkingen op. Vrouwen die de ruggenprik hadden gekregen, kregen vaker koorts. De moeders werden echter niet meer behandeld met antibiotica. Ook leidde de koorts niet tot een langere opname van de baby. Een daling van het zuurstofgehalte in het bloed van de moeder wordt vaker geconstateerd wanneer de moeder remifentanil heeft gekregen. Freeman: "Zorgverleners moeten zich er bovendien van bewust zijn dat bij het gebruik van remifentanil serieuze ademhalingsproblemen kunnen optreden." Volgens de gynaecoloog moeten ziekenhuizen remifentanil niet zomaar zien als een gelijkwaardige vervanger van de ruggenprik.