Ingevroren eicel wordt in de praktijk bijna nooit teruggeplaatst met IVF

Vrouwen die om persoonlijke of medische redenen hun eicellen hebben laten invriezen om deze op een later moment te kunnen gebruiken met IVF, komen zelden terug om van die mogelijkheid gebruik te maken. Het invriezen van eicellen kan bijvoorbeeld plaatsvinden wanneer de patiënte een behandeling moet ondergaan die invloed heeft op de vruchtbaarheid, zoals bij kanker. Dit meldt NU.nl.

Voor Nederland zijn er geen concrete cijfers, maar volgens onderzoek in Brussel liggen de aantallen in Europa dicht bij elkaar. Aan dat onderzoek deden 563 vrouwen mee die in de afgelopen tien jaar hun eicellen hebben laten invriezen. Minder dan 8 procent kwam daadwerkelijk terug om te proberen om met die eicellen zwanger te worden. Dat leidde in een derde van de gevallen tot een succesvolle zwangerschap.

In het UMC Utrecht hebben sinds 2011 in totaal 150 vrouwen hun eicellen laten invriezen. Tot op heden is geen enkele dame teruggekeerd om deze te gebruiken voor IVF. Onderzoekers in Brussel denken dat het kleine aantal vrouwen dat een beroep doet op de dienst komt doordat de vrouw alsnog via de natuurlijke weg zwanger raakt. In dat geval is het voor hen niet langer nodig om de ingevroren eicellen te gebruiken.

Een paar duizend euro

In Nederland is het vanaf 2011 toegestaan om eicellen van vrouwen in te vriezen voor persoonlijke overwegingen. Het was eerder al mogelijk om dit te doen om medische omstandigheden. De vrouw mag maximaal 40 jaar oud zijn als de eicellen ingevroren worden. Terugplaatsen mag tot de vrouw 50 jaar is. De procedure is kostbaar en kan al snel een paar duizend euro kosten. Deze kosten worden alleen vergoed wanneer de vrouw om medische redenen koos voor het invriezen van eicellen. Wanneer vrouwen hiervoor kiezen om hun kinderwens uit te stellen, draaien zij zelf voor de kosten op.

Door: Redactie Nationale Zorggids