Zorgwekkende wachttijden bij Veilig Thuis: kinderen te lang in onveilige situaties
Kinderen, gezinnen en huishoudens die te maken hebben met huiselijk geweld of kindermishandeling wachten vaak te lang op hulp van Veilig Thuis. Dit leidt tot angst en onzekerheid, terwijl er onvoldoende wordt ingegrepen om de thuissituatie te stabiliseren. Alleen meldingen van acute onveiligheid worden direct opgepakt, terwijl andere ernstige meldingen moeten wachten. Dit blijkt uit onderzoek van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ), meldt de inspectie.
Ondanks wettelijke termijnen, lukt het veel Veilig Thuis-organisaties niet om tijdig een veiligheidsbeoordeling uit te voeren. Dit is zelfs slechter dan vorig jaar, aldus de IGJ. Meldingen over ernstige mishandeling of verwaarlozing blijven te lang liggen, waardoor hulpverlening vertraagt of stopt. Dit zorgt ervoor dat kinderen en gezinnen langdurig in gevaarlijke situaties blijven leven.
Schrijnende situaties
De wachttijden hebben ernstige gevolgen voor de betrokkenen. De inspectie maakt zich zorgen over de kinderen en huishoudens die onnodig lang moeten wachten op hulp. Volgens hoofdinspecteur Angela van der Putten van de IGJ, moeten Veilig Thuis-organisaties niet alleen hun eigen wachtlijsten wegwerken, maar ook zorgen dat er geen vertraging ontstaat bij andere hulporganisaties.
Vijf van de 25 Veilig Thuis-organisaties wisten in 2024 80 procent van de meldingen binnen de wettelijke termijn te beoordelen. Slechts één locatie wist alle onderzoeken binnen de tienwekentermijn af te ronden.
Oorzaken en oplossingen
De inspectie ziet meerdere oorzaken voor de problemen bij Veilig Thuis, waaronder een toename van meldingen, gebrek aan deskundigheid in de lokale hulpverlening en onvoldoende personele inzet. Deze problemen vereisen een gezamenlijke aanpak van alle betrokken partijen, zoals gemeenten en zorgorganisaties.
De IGJ heeft opdracht gegeven aan de onderzochte Veilig Thuis-regio’s (Amsterdam-Amstelland, Gelderland-Midden en West-Brabant) om verbeterplannen op te stellen en aan te pakken. De overige organisaties worden opgeroepen hetzelfde te doen.
Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky
