Mensen die ondraaglijk en uitzichtloos psychisch lijden het gesprek hierover moeten kunnen voeren en erkenning verdienen voor een eventuele doodswens. Zij verdienen een luisterend oor bij hun behandelaar of andere zorgverlener, bij lotgenoten of bij ervaringsdeskundigen. Onder voorwaarden en in het bezit van duidelijk informatie, hebben mensen die uitzichtloos en ondraaglijk psychisch lijden ook recht op een mogelijk euthanasietraject, mits dit op initiatief van de patiënt gebeurt en niet als behandeloptie door een behandelaar wordt aangegeven.

Ggz moet toegankelijk zijn

Een euthanasiewens mag volgens MIND nooit het gevolg zijn van te lange wachttijden in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) of omdat de ggz onbetaalbaar of kwalitatief niet op orde is. Een veilige woonomgeving, zingeving en activiteiten zijn een belangrijke voorwaarde voor mensen met zwaar psychisch lijden. Er zou geen gebrek mogen zijn aan maatwerk, samen beslissen en eigen regie.

Zelfregie- en herstelinitiatieven 

Voor mensen met een doodswens die hierover willen praten, moeten daar binnen en buiten de behandelsetting mogelijkheden voor zijn. Vanuit het sociaal domein zou hiervoor een landelijk dekkend netwerk van zelfregie- en herstelinitiatieven moeten zijn, vindt MIND. Hier kunnen mensen op een laagdrempelige manier in contact komen met lotgenoten of ervaringsdeskundigen. Ook naasten van mensen in een euthanasietraject voor psychisch lijden verdienen aandacht. Zij moeten hun visie kunnen delen en hebben passende ondersteuning nodig.

Berichtgeving over euthanasie door onder meer de media heeft een enorme impact op mensen die psychisch lijden. Daarom alle communicatie en media hierover neutraal moeten zijn. Wordt iemand toch geraakt door bepaalde berichtgeving, dan moeten zij weten waar zij hun ei kwijt kunnen – bijvoorbeeld bij MIND Korrelatie.

Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky