Na het ontstaan van een psychiatrische stoornis duurt het vaak vele jaren voordat jongeren hulp zoeken. Hoe vroeger in het leven psychiatrische stoornissen zijn ontstaan, des te langer duurt het voordat jongeren hulp zoeken. Dit blijkt uit onderzoek van socioloog Dennis Raven van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG), uitgevoerd in samenwerking met GGZ Friesland. Dat meldt het UMCG.
Psychiatrische stoornissen komen veel voor en ontstaan vaak al in de kindertijd of adolescentie. Slechts een minderheid van de jongeren met een psychiatrische stoornis ontvangt professionele hulp. Eerder onderzoek bij volwassenen heeft aangetoond dat mensen vaak lang wachten, soms wel tientallen jaren, totdat ze professionele hulp zoeken voor een psychiatrische stoornis.
Raven onderzocht voor het eerst hoe lang het duurt voordat jongeren professionele hulp zoeken. Voor zijn onderzoek gebruikte Raven de gegevens van TRAILS, een langlopend onderzoek naar de psychische, sociale en lichamelijke ontwikkeling van adolescenten en jongvolwassenen, waaraan meer dan 2.500 jongeren al vanaf hun elfde jaar meedoen.
Uit het onderzoek van Raven blijkt dat ook jongeren na het ontstaan van een psychiatrische stoornis lang, vaak vele jaren, wachten voordat ze professionele hulp zoeken. Veel TRAILS-deelnemers met een psychiatrische stoornis die al in de kindertijd was ontstaan, hadden daarvoor op 19-jarige leeftijd (nog) geen hulp gezocht. In het algemeen lijkt te gelden: hoe vroeger in het leven een psychiatrische stoornis is ontstaan, des te langer het duurt voordat jongeren hulp zoeken.
Relatief het snelst zochten jongeren hulp voor stemmingsstoornissen, zoals een depressie; maar zelfs voor een depressie zocht slechts een derde van de TRAILS-jongeren binnen een jaar hulp. In zijn onderzoek heeft Raven gekeken naar zowel professionele gezondheidszorg in het algemeen als naar tweedelijns geestelijke gezondheidszorg in het bijzonder. De uitkomsten hiervan zijn vrijwel gelijk.
Als mogelijke verklaring voor zijn bevinding dat het lang kan duren voordat jongeren met problemen hulp zoeken noemt Raven dat symptomen niet altijd worden opgemerkt. Dit kan zijn omdat de omgeving er geen last van heeft, of omdat ze worden ervaren als onderdeel van de identiteit van het kind. Ook is het mogelijk dat jongeren en hun omgeving strategieën ontwikkelen om met de symptomen om te gaan. Jongeren zijn voor toegang tot de zorg afhankelijk van hun ouders en leerkrachten, dus het is belangrijk dat zij de psychische problemen van jongeren (leren) herkennen.
Door: Redactie Nationale Zorggids
Als het niet wordt opgemerkt dan is het er niet al wil de ggz dit wel graag de meesten zijn gewoon normaal de ggz noemt alles een stoornis mensen zijn allemaal verschillend uniek en mogen er zijn zo kun je het ook zien.