DEN HAAG (Novum) - Tbs'ers hebben schadeclaims ingediend omdat zij te lang in een tbs-kliniek hebben gezeten. Bij het college van procureurs-generaal zijn tussen de vijf en de tien claims binnengekomen, schrijft NRC Handelsblad zaterdag.
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bepaalde in juli vorig jaar dat een tbs-maatregel alleen langer dan vier jaar mag duren als in het vonnis uitdrukkelijk staat dat sprake is van een geweldsmisdrijf. Dat is niet altijd gemeld, bij een moord of verkrachting spreekt dat bijvoorbeeld al voor zich en dan vond de rechter het niet altijd nodig erbij te vermelden dat sprake was van geweld.
De tbs'ers die nu naar het college stappen vinden dat zij onterecht langer dan vier jaar hebben vastgezeten. In hun vonnis staat namelijk niet dat zij voor een geweldsdelict zijn veroordeeld. In totaal zijn er 111 gevallen waarbij de tbs mogelijk niet kan of had mogen worden verlengd, 59 van deze tbs'ers zit al langer dan vier jaar vast, meldde de Taskforce TBS woensdag na het onderzoeken van 2400 dossiers.
Voor onterechte opsluiting in de cel bestaat een standaardvergoeding van honderd euro per dag, maar het is niet ongebruikelijk dat onterecht veroordeelden een hogere schadevergoeding eisen. Voor onterecht opgelegde tbs bestaat geen standaardvergoeding.
Advocatenkantoor Anker & Anker eist nu een schadevergoeding van tweehonderd euro per dag voor twee cliënten die inmiddels vrij zijn, schrijft de NRC. Een van hen zou zeven jaar te lang hebben vastgezeten.
Advocaat Wim Anker zegt in de krant dat de tbs'ers recht hebben op een hogere vergoeding dan gevangenen omdat tbs 'stigmatiserend' is. Hij zou in 2011 al eens overeenstemming met het college van procureurs-generaal hebben bereikt over een 'hele mooie schadevergoeding' voor iemand die zes jaar onterecht in een tbs-kliniek zat. Ook advocaat Job Knoester bereidt volgens de krant een claim voor.
Door de uitspraak van het hof is sinds de zomer de tbs van zeker zeven veroordeelden opgeheven. Van hen zijn er twee op vrije voeten. In drie zaken wist het Openbaar Ministerie te voorkomen dat ze op vrije voeten komen door hen over te plaatsen naar een psychiatrisch ziekenhuis. Dat kan namelijk bij mensen die een gevaar voor zichzelf of anderen vormen. Twee anderen worden op vrijwillige basis verder behandeld.
