Gedurende de dag heeft ze haar toestel altijd in haar handen; als ze op school is, op de wc en ook op straat stuurt ze constant berichtjes naar haar vriendjes. Ongeveer elk uur opent ze een applicatie op haar telefoon om haar digitale hamster te voeren. "Ik word zenuwachtig als mijn batterij onder de twintig procent komt", zegt Park terwijl ze friemelt aan haar telefoon de grootte van een handpalm. "Ik word er ook gestrest van als ik te lang in een gebied zonder draadloos internet ben."

In Zuid-Korea, waar de overheid voorziet in hulpprogramma's en psychologische behandeling voor ongeveer twee miljoen mensen die zich niet kunnen losrukken van online computerspelletjes, werden tieners als Park voorheen niet beschouwd als mogelijke verslaafden.

In Zuid-Korea en in andere delen van Azië werd een verslaving aan online spellen lang geassocieerd met hardcore gamers die dagen achtereen spellen spelen en niet meer naar school of hun werk gaan en geen contact meer hebben met familie of vrienden. Mensen bij wie de grens tussen werkelijkheid en fantasie vervaagt.

In 2010 stierf in Zuid-Korea een drie maanden oude baby die maar één keer per dag te eten kreeg, omdat haar ouders te druk waren met het spelen van online spellen om haar vaker te voeden.

Park speelt geen computerspellen en op school steekt ze met vertrouwen haar vinger op om vragen van de juf te beantwoorden. Ook kan ze goed met haar vriendjes overweg en heeft ze als hobby koken. En toch, ze haalt bij een verslavingstest acht rode vlaggetjes, genoeg om vast te stellen dat ze ongezond afhankelijk van haar telefoon is. Park is geen uniek geval en de regering is dan ook bezorgd genoeg om vanaf volgend jaar verplicht te stellen dat kinderen van 3 tot 5 het gebruik van apparaten en internet leren reguleren.

Parks obsessie met online zijn is een bijproduct van leven in een van de meest met internet verbonden maatschappijen ter wereld. In Zuid-Korea heeft 98 procent van de huishoudens breedbandinternet en bijna tweederde van de bevolking heeft een smartphone. Verbonden zijn is het boegbeeld van Zuid-Korea, een van de meest geavanceerde en rijkste landen van Azië. Vanaf 2015 zijn bijvoorbeeld alle tekstboeken digitaal en wordt het onderwijs ingericht op het gebruik van tabletcomputers.

Maar sommigen maken zich zorgen over de effecten die Zuid-Korea's digitale utopie heeft op kinderen, de eerste generatie die online spellen op smartphones, tablet en andere apparaten speelt nog voordat ze kan lezen en schrijven. Nieuwe mobiele apparaten die reageren op een aanraking van de vinger lijken kinderen onrustiger te maken en zorgen voor een gebrek aan empathie, zegt Kim Jun-hee, een peuterschoolleidster die acht maanden onderzoek deed naar veiligheid op internet en verslavingsonderwijs voor peuters.

"Baby's liggen in een kinderwagen met een smartphonehouder. Kinderen zitten in het winkelwagentje naar films op een tabletcomputer te kijken", zegt ze. "Ik werk al meer dan tien jaar in de kinderopvang, maar vergeleken met vroeger hebben kinderen veel meer moeite hun impulsen onder controle te houden."

In Suwon, ten zuiden van Seoul, moeten leerlingen van onderwijzer Han Jeoung-hee hun smartphone inleveren wanneer ze 's ochtends op school komen. "Kinderen vergeten hun lunch op te eten, compleet geabsorbeerd door hun smartphones en sommigen blijven tijdens gymles in het klaslokaal", vertelt Han.

Zo'n 160 duizend kinderen in de leeftijd van 5 tot 9 zijn verslaafd aan internet op smartphones, tablets of pc's. Zulke kinderen zijn blij als ze hun apparaten gebruiken, maar afgeleid en onrustig als dat niet het geval is. Soms eten ze niet of gaan niet naar de wc om maar door te kunnen spelen, aldus het Zuid-Koreaanse bureau voor de informatiemaatschappij (NIA).

In Zuid-Korea zijn meer dan twee miljoen mensen verslaafd aan hun smartphones. Zij gebruiken hem acht uur of meer per dag. Hun werk- en sociale leven lijdt ernstig onder hun verslaving, aldus het NIA en sociale contacten spelen zich vooral online af. Ook kunnen fysieke klachten optreden door overmatig gebruik van smartphones. Internetverslaving wordt niet erkend als geestelijke stoornis, maar zou vooral een sociaal probleem zijn. Inmiddels pleiten echter steeds meer artsen ervoor het wél als ziekte te erkennen.

Kleuterleidster Kim is het ermee eens dat jonge kinderen moeten worden onderwezen in het gebruik van internet. Smartphones zijn hun nieuwe speelgoed, aldus Kim. Ze vindt ook dat ouders betrokkener moeten zijn bij het onderwijs van hun kinderen. Op een kaartje heeft een 5-jarige meisje haar belofte voor de toekomst geschreven: "Ik beloof nog maar dertig minuten met mijn Nintendo te spelen. Papa belooft minder spelletjes op zijn telefoon te spelen en meer met mij te spelen."