Graag willen de organisaties met ZiN, de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en het ministerie van Volksgezondheid in gesprek over het invullend van passende zorg voor de toekomst. De mens achter de zorgvrager en hun naasten moeten centraal staan, vinden zij. Want alleen dan kan de zorg aansluiting vinden bij de behoeften van mensen met een beperking of chronische ziekte. Dit betekent een kleinere rol voor de wensen van de zorgvrager zelf, mede omdat de omgeving een rol moet spelen in de zorgverlening. Afhankelijkheid van naasten, vrijwilligers en bijvoorbeeld vrienden is niet iets wat cliënten willen en als dat toch nodig is, moeten zij daar zelf voor kunnen kiezen.

Mens om wie het gaat als uitgangspunt

De cliënten- en patiëntenorganisaties vinden ook dat je de mens om wie het gaat als uitgangspunt móet nemen als ‘passende zorg en ondersteuning’ het doel is. Passend betekent namelijk dat het op het individu moet zijn aangepast. En ieder mens ervaart situaties anders. Mensen met een levenslange beperking zullen grote gevolgen ervaren als zij niet-passende zorg ontvangen. Mensen met een beperking hebben recht op allerlei ondersteunende diensten thuis en buitenshuis, maar in het signalement van Zorginstituut Nederland lijken zij juist minder toegang hiertoe te kregen.

Meedenken over transitie naar passende zorg

“Daarmee komt de kwaliteit van zorg en leven onder druk te staan. Tegelijkertijd wordt ingezet op meer zelfredzaamheid, en een grotere bijdrage van het netwerk. De mensen waar het om gaat worden niet beschermd”, schrijven de belangenbehartigers. Ze onderschrijven dat de langdurige zorg onder druk staat en willen graag met overheidsinstanties meedenken over het vormgeven van de transitie naar passende zorg. Uitgangspunt blijft daarbij wel dat mensen met een levenslange en levensbrede beperking hun recht behouden op goede zorg, die op maat wordt geleverd.

Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky