Het is teleurstellend voor Marije Averdijk dat de stemmallen niet worden geïmplementeerd, maar ze uit vooral haar frustratie over de argumenten van de tegenstemmende partijen. Ze merkt op dat het gemak waarmee er over mensen met visuele beperkingen wordt gesproken, pijnlijk is, en dat geen van de tegenstanders de moeite heeft genomen om de doelgroep te raadplegen.

Een van de argumenten tegen de invoering van de stemmallen was dat het aantal locaties waar deze beschikbaar zouden zijn, niet relevant was omdat de doelgroep toch zou moeten reizen om er te komen. Daarnaast werden de kosten van de mallen, €3000 per stuk, als te hoog bestempeld voor alle 27 stembureaus. Alternatieven zoals gemeentelijk vervoer, het laten stemmen door iemand anders, of hulp in het stemhokje, werden als afdoende beschouwd.

Averdijk benadrukt dat de stemmallen juist bedoeld zijn om zelfstandig te kunnen stemmen zonder hulp van anderen, en dat dit aspect door veel partijen over het hoofd wordt gezien. Hoewel begripvol over het feit dat niet alle 27 stembureaus een mal kunnen aanschaffen, benadrukt ze dat zelfs drie mallen een aanzienlijke drempelverlaging zouden betekenen.

 

Het feit dat de stemmal in Goor tijdens de laatste verkiezingen slechts drie keer is gebruikt, onderstreept volgens Averdijk de nog steeds hoge drempel voor de doelgroep. Ze gelooft dat de potentiële gebruikers veel groter zijn dan het huidige gebruik suggereert.

Het voorstel voor een 'reizende stemmal' werd eerder al afgewezen vanwege logistieke problemen en potentiële verwarring bij de doelgroep. Een aangepast voorstel om naast de stemmal in Goor twee extra platen met braillecijfers aan te schaffen, kreeg ook niet genoeg steun in de raad.