Mensen met beperking en een liefdesleven ervaren dat hun romantische ervaringen worden overschaduwd door overheidsregels. Samenwonen is voor hen soms onmogelijk. In het kader van Valentijnsdag vraagt Ieder(in) aandacht voor deze groep mensen die graag samen wil zijn, maar daarin worden belemmerd door regels. Dit meldt Ieder(in).
Mensen met een beperking moeten veel tijd en energie investeren in het opbouwen van een leven met een inkomen waarvan ze kunnen leven, zorg en ondersteuning en bijvoorbeeld een aangepast huis. En dat is allemaal goed mogelijk, tot de wens ontstaat om te trouwen of samenwonen. In plaats van romantiek komen ze in een regelstand. Samenwonen kan niet door allerlei regels of wordt soms zelfs bestraft. Hun uitkering gaat omlaag, de eigen bijdragen omhoog en soms hebben mensen met een beperking geen recht meer op professionele zorg en ondersteuning.
Gelijkheid verdwijnt uit relatie
Mensen met een beperking die gaan samenwonen worden hierdoor financieel afhankelijk van hun partner, die ook gaat fungeren als mantelzorger vanwege het wegvallen van zorg. “Bij samenwonen werd er maar verwacht dat hij voor mij zorgt niet alleen financieel maar ook persoonlijke verzorging, boodschappen, huishouden, enzovoort… wat resulteerde in een partner met meerdere burn-outs, niet meer samen slapen, meer huisgenoot zijn dan partners. De gelijkheid verdwijnt uit je relatie."
Kostendelersnorm
Als het aan Ieder(in) ligt krijgt iedereen het recht op samenwonen. Om dat mogelijk te maken is het wel nodig om afscheid te nemen van de partnertoets en kostendelersnorm. Mensen met een beperking hebben hierdoor de financiele mogelijkheden om te samenwonen of trouwen én helpen daarmee ook nog eens de druk op de woningmarkt verlichten. Ook moeten mensen met een beperking bij samenwonen recht blijven houden op professionele zorg. Ieder(in) pleit tevens voor verlaging van de eigen bijdrage Wet langdurige zorg (Wlz) en het heroverwegingen van de inkomensafhankelijke bijdrage in de Wmo.
Door: Nationale Zorggids / Johanne Levinsky
