Gemeenten wijzen Wmo-aanvragen voor e-bikes af. Belangenbehartiger Ieder(In) heeft daar moeite mee, maar de afwijzingen zijn in lijn met de wet en rechtspraak van de hoogste rechter, zegt Inge Scherpenzeel, expert Wmo bij Wolters Kluwer Schulinck.
De gemeente hoeft geen Wmo-voorziening te verstrekken, als er een algemeen gebruikelijke oplossing is voor het probleem van de inwoner. Dit betekent dat de inwoner zelf voor een oplossing kan zorgen door een voorziening aan te schaffen die niet specifiek bedoeld is voor mensen met een beperking, gewoon te koop is in de winkel en voor iedereen betaalbaar is.
E-bikes zijn al lang niet meer specifiek bedoeld voor mensen met een beperking. Veel mensen gebruiken een elektrische fiets om naar het werk of school te gaan of te recreëren. Volgens Ieder(In) kan iemand met een minimuminkomen zo’n fiets niet betalen, omdat deze al gauw 3.000 euro kost. "Er zijn echter ook genoeg goedkopere modellen te vinden. En al helemaal als je ook rekening houdt met het tweedehands aanbod. Marktplaats staat vol met e-bikes", aldus Scherpenzeel.
Uitzonderlijke situaties
In een uitzonderlijke situatie kan de gemeente toch een e-bike toekennen. Bijvoorbeeld als een cliënt aantoont de fiets door schuldenproblematiek echt niet te kunnen betalen. "Maar in algemene zin handelen gemeenten in lijn met de wet en de rechtspraak door aanvragen voor e-bikes af te wijzen."
"De Wmo is bedoeld voor het compenseren van beperkingen waarvoor je niet kunt verwachten dat mensen zelf een oplossing treffen, zoals met een algemeen gebruikelijke voorziening. Anders wordt de wet onbetaalbaar", besluit Scherpenzeel.
Door: Nationale Zorggids
