Ook de berichtgeving van CBS staat haaks op de cijfers van Klijnsma. Daaruit bleek dat bijna 60 procent van de mensen met een beperking geen betaald werk heeft. Daaronder vallen ook mensen met astma, chronisch zieken of mensen die een arm of been missen. Een bredere groep dan die van Klijnsma dus, zegt De Haan. Klijnsma richt zich alleen op die mensen die dusdanig beperkt zijn dat het moeilijk is om geld te verdienen. Binnen deze groep is de arbeidsparticipatie volgens De Haan nog lager. Van de groep mensen met een ernstige fysieke of verstandelijke beperking heeft tussen de 25 en 30 procent betaald werk.

De 21.000 banen waarover Klijnsma schrijft, gaan in meer dan de helft van de tijd over mensen die al een baan hadden. Deze zijn alleen overgestapt van een sociale werkplaats naar een baan bij een gemeente of bedrijf. Volgens De Haan telt Klijnsma daarbij ook alleen het aantal gewerkte uren en niet het aantal geholpen mensen. Het ministerie van Sociale Zaken heeft vastgesteld dat iemand met een arbeidsbeperking 25,5 uur per week kan werken. Indien iemand toch meer werkt worden deze uren samen met de uren van anderen tot één volledige baan gerekend. Het banenaantal stijgt dus wel, maar het aantal mensen met baan niet.

Cedris deed onderzoek en telde dat er in totaal slechts 1.500 mensen met een beperking nieuw op de arbeidsmarkt zijn. “Van de 14.000 mensen met een beperking die nu aan het werk zijn, komen er ruim zesduizend van een sociale werkplaats. Nog eens ruim zesduizend banen gingen verloren bij sociale werkplaatsen omdat mensen met pensioen gingen of door ziekte niet meer aan het werk konden”, aldus De Haan. Toch is de gemeten stijging positief, want werkgevers lijken hun verantwoordelijkheid te nemen.

Door: Redactie Nationale Zorggids