Na mijn regenachtige vakantie was ik na 3 weken weer terug op de werkvloer. Ik blijf de laatste jaren gewoon lekker thuis om vanuit daar af te spreken met mensen waar ik weinig tijd aan kan geven in mijn drukke leventje met werk en studie. In eerste instantie zag ik enorm op tegen mijn vakantie, ik ben met allerlei doelen bezig voor enkele bewoners waar ik het hele team bij betrek. Dit in mijn taken als schaduw persoonlijk begeleider en voor mijn afstudeerproject. Veranderingen in handelen moeten eerst altijd hun weg vinden in het team en eigen worden. Ook moet de noodzaak worden gezien waarom de veranderingen worden ingezet. Dat heeft altijd tijd nodig. Moeilijk voor mij om er dan ook enkele weken tussenuit te gaan en het los te laten. Ik bijt mij vast in mijn doelen en ga als een stier en een rode vlag op mijn doel af en zet daarvoor alles opzij. Die gedrevenheid heeft niet iedereen en wordt misschien ook niet altijd begrepen?
Door Willeke Schilder
Loslaten, hoe ga ik dat dan doen en vooral wát ga ik doen?
De weersvoorspellingen voor de aankomende weken zagen er alles behalve rooskleurig uit.
Het besef dat ik eigenlijk weinig tijd aan mijn persoonlijke passies besteed de laatste 3 jaar, kwam eigenlijk wel even binnen.
Mijn leven bestaat grotendeels uit werken en mijn studie.
Ik wilde mijn vakantie toch een invulling geven, zodat ik uitgerust en vol energie terug zou keren op de werkvloer.
Klarinet
En toen hoorde en zag ik iemand klarinet spelen en ik was meteen verkocht.
Na 40 jaar saxofoon te hebben gespeeld, heb ik mijn instrument verkocht om zo een van mijn studies te kunnen betalen.
Toch miste ik het spelen, het oefenen is namelijk een soort van diepe meditatie waarin ik helemaal in het hier en nu verblijf en al mijn gedachtes stil kan zetten.
Het is een staat van puur geluk voor mij, en ik besefte dat ik dat wel mis.
Een blaasinstrument is een verlengstuk van jezelf, met alle delen van het lichaam breng je de emotie in de muziek.
De toon en vibratie met de mond, de luchtstroom met de luchtpijp, middenrif en longen, de vingerzetting met de handen, de zuiverheid met de oren.
Dit besef maakte dat ik naar de muziekhandel fietste en vervolgens thuiskwam met een klarinet.
Daar zou ik mijn vakantie dan grotendeels mee doorbrengen en mij, als ik het instrument voldoende onder controle heb, aanmelden bij een harmonieorkest.
Zo kan ik dan mijn passie voor muziek gebruiken om mijn werk volledig los te laten.
Zitten de voorspellingen van het weer er vaak naast, deze 3 weken klopte het als een bus.
Niet één droge dag heb ik mogen beleven, hooguit wat droge momenten.
Alle gelegenheid om de klarinet te ontdekken en ik durf te beweren dat het mij aardig is gelukt.
Ik ben gezegend met een stel oren dat kan spelen wat ze horen dus heb ik speellijsten aangemaakt met nummers waarin veel klarinet is te horen en ben gaan spelen.
Zzp'ers
De weken vlogen voorbij, met het maken van muziek, met tijd doorbrengen met familie en vrienden.
Af en toe kreeg ik wat mee van wat er zich op het woonhuis waar ik werk, afspeelde tijdens mijn afwezigheid.
Meerdere collega’s ziek thuis en met vakantie, dus veel zzp’ers om in te vallen.
Voor onze bewoners met hersenletsel is dat moeilijk, bovendien heeft een ieder van hen een andere benaderingswijze nodig.
Dat kun je als zorgverlener niet bieden als je onze bewoners niet door en door kent. En dat goed leren kennen, daar gaat veel tijd overheen.
Uiteraard zijn we blij met zorgverleners die ons komen ondersteunen, zonder hen zou de boel namelijk klappen.
Toen ik dan ook weer terugkeerde zag ik als snel dat de overgebleven vaste krachten uitgeput en bijna moe gestreden uitkeken naar hun aankomende vakantie.
Bewoners waren van slag door alle wisselende gezichten die de zorg en begeleiding kwamen verlenen.
Mijn bewoners zullen nooit zeggen dat ze blij zijn dat ik er weer ben, zij leven namelijk altijd in het hier en nu en als ik weer aanwezig ben dan is dat zo en ben ik er niet, ook dan is dat maar zo.
Magische uitwerking
In mijn eerste avonddienst nam ik mijn klarinet mee. Muziek werkt namelijk helend en ontspannend bij iedereen.
Met een instrumentale begeleiding via mijn telefoon en muziekbox bracht ik 3 nummers ten gehore.
De magische uitwerking op onze bewoners was voor mij dan de kers op de taart.
Een grote lach op het gezicht, verwondering, blijdschap en tranen. Zelfs nog even meegezongen met een nummer uit een operette.
Er woont een mevrouw bij ons die heel veel liederen mee kan zingen en ondanks haar letsel neemt ze ook nog nieuwe teksten in haar hoofd op.
Samen zingen we dan even tijdens de koffie of in de badkamer zodat zij ontspannen kan zijn.
Mijn zangkunst kan zij niet altijd waarderen en ze deelt mij haar ongezouten mening dan ook.
“Ik vind het een mooi lied, maar niet als jij het meezingt.”
Oké, je hebt gelijk, en als ik wel kon zingen was ik vast wereldberoemd!
Waarop zij zei dat het helemaal niet nodig is, want als jij hier beroemd bent is het ver zat!
Geweldig zo’n nuchtere mededeling.
Daarna moest ik weer snel de zorgmodus in en alle bewoners tevreden naar bed brengen.
Het was weer een eerste dienst met meteen een gouden randje.
Door: Nationale Zorggids / Willeke Schilder
