Mijn cliënt lag in een hoog-laag bed in het achterste gedeelte van de woonkamer, een soort van serre die was afgeschermd door een prachtig oud kamerscherm. Veel lichtinval door de ramen en de schuifpui. Een wondermooi plekje met uitzicht op het terras buiten en de plek waar de schommel stond voor de kinderen. Alles klopte…. alles leek zo perfect…. dromen waren er om na te leven. Maar wat ik vooral voelde, was de liefde voor elkaar. Gelijk vanaf het moment dat ik hier binnen stapte.

Mijn cliënt heb ik helaas niet meer goed kunnen spreken. Hij gebruikte pijnstillers en slaapmedicatie. Hij had veel pijn, hij sliep veel. Op de momenten dat hij eventjes wakker was, kropen zijn twee dochtertjes tegen hem aan. Heel zorgvuldig koos Nicole de woorden om hun twee meisjes te begeleiden naar wat er komen ging. Soms met tranen en soms heel sterk. Ik steunde en begeleidde haar hierin. Verdriet mocht er zijn.

Het gezin was net terug gekomen van een weekje Maastricht. Nicole vertelde dat ze nog graag eventjes samen weg wilde. Samen nog even erop uit. Maar dat liep totaal anders… Op het vakantieadres kreeg hij, onverwacht, spraakuitval. Hierdoor, en door de erge vermoeidheid, besloten ze met zijn allen de korte vakantie af te breken. Thuis gekomen zochten ze direct contact met de huisarts (tevens een vriend). Zijn toestand verslechterde binnen afzienbare tijd. In no time werd van alles geregeld, zoals verpleging  (24-uurs zorg), een aangepast bed en alles wat aan verpleeg/verzorg artikelen nodig was. Ouders en schoonouders werden ingeschakeld en zorgden ervoor dat de huishouding door liep. 

Mijn cliënt sliep veel. Het enige wat ik deed was comfort-zorg bieden. Samen met Nicole verzorgde ik hem en bekommerden we ons om de kinderen.  De situatie van mijn cliënt verslechterde snel. Die nacht sliepen we allebei bij hem in de woonkamer. Tegen de vroege ochtend riep ik Nicole, ze zag gelijk dat haar man een gevecht aan het voeren was.  Hij was onrustig, nog niet van plan om te gaan.  “Ik wil zo graag naast hem liggen,” zei ze. “Kan dat wel?” Ik heb haar geholpen om naast hem te gaan liggen… Ze nam haar stervende man in haar armen, kroop tegen hem aan en sprak hem zachtjes toe. Lieve warme woorden. Zo echt, zo houden van…

Na enige tijd werd hij rustiger, zijn ademhaling ging gelijk met haar ademhaling. Hij overleed enige tijd later in de armen van zijn vrouw. De nazorg heb ik samen met Nicole gedaan. We hebben op verzoek van Nicole de geurset gebruikt die ze samen in Maastricht hadden gekocht.

Liza