‘Ze zijn terug bij af’. Zo begon afgelopen dinsdag het 8-uur journaal over de mislukte formatiegesprekken. Partijleiders spraken voor de camera ferme woorden als ‘teleurgesteld, ongelofelijk, neem je verantwoordelijkheid!’ Gisteren kopte Trouw: ‘Informateur trekt, maar wie helpt?’ Wederom tijd voor een beginpunt.
Wie al een volledig nieuwe start hebben gemaakt: Annette Stekelenburg en Cora Postema. Zij hebben de afgelopen jaren mantelzorgers een gezicht gegeven door samen met Marjo Brouns de Sprekende Mantelzorgers op te zetten. Vervolgens hebben ze heel tegendraads de Mantelzorg Award 2016 opgezet, waarbij juist niet de mantelzorger centraal staat maar de mensen om de mantelzorger heen. Juist wanneer in Den Haag de regeringsformatie vast loopt, hebben de dames het lef om een Ministerie van Leven te lanceren.
#nieuwedenkersindezorg
Als ik het bericht over het Ministerie van Leven lees, is mijn eerste gedachte: ‘Wat zegt dit over de huidige gang van zaken in Nederland?’ In de wereld van zorg en welzijn heb ik de afgelopen jaren nieuwe kennis- en expertisecentra zien opkomen, het ontstaan van proeftuinen voor nieuwe samenwerkingsverbanden. E-health en technologische ontwikkelingen vinden steeds meer de weg naar de zorg. Innoveren, daar zijn we in Nederland goed in. Genoeg #nieuwedenkersindezorg en dat omarm ik van harte. De afgelopen jaren heb ik veel innovatieve ideeën zien opkomen en ook zien stranden. Simpelweg omdat een innovatie of idee niet paste in het zorgsysteem. Wat heeft innoveren voor zin als het zorgsysteem onveranderd blijft? Het Ministerie van Leven wil juist dáár verandering in brengen.
Op de website lees ik het volgende: ‘Mensen die op een goed moment een beroep doen op de overheid als het gaat om elementen die hun leven betreffen, moeten zichzelf verplaatsen in de denkwereld en inrichting van de overheid. Ze moeten naar loket voor wonen, voor werk en inkomen, voor zorg, voor welzijn, voor onderwijs, voor voeding, voor vervoer... het overheidssysteem deelt mensen op in stukjes. Voor het systeem hanteerbaar, maar voor mensen eigenlijk heel vreemd omdat voor hen eigenlijk alles met alles samenhangt.’
Diversiteit is standaard
Deze woorden klinken eigenlijk zo logisch. Zijn woorden als: ‘zorg op maat’ en ‘menselijke maat hanteren’ dan lege woorden van hulpverleners? Nee. Het zijn termen waarmee toegewijde professionals aangeven er alles aan te doen om binnen de restricties van een zorgsysteem de mens te blijven zien. Zichzelf hier elke dag mee op te peppen om juist niet in de routine te vallen.
Moet ik het Ministerie van leven zien als een ludieke actie? Ik denk het niet en ik ben er juist van overtuigd dat er een beweging nodig is zoals het Ministerie van Leven. Waarin ‘niet het systeem maar de mens als uitgangspunt’ wordt gezien en er ‘een maatschappij mag zijn waarin diversiteit de standaard is.’ Het is een stevige boodschap aan politici, gemeenten, zorgkantoren en beleidsmakers. Het zorgsysteem verander je niet van boven maar vanuit de kracht van de burger.
Het Ministerie heeft nog een paar open vacatures. Wie sluit zich aan?
© Nationale Zorggids / Anni Tüski
