Wat wij Oudejaarsavond noemen, noemt een Filipino New Years Eve. En er zijn wel degelijk verschillen tussen de viering van dit evenement tussen beide naties. Waar wij oliebollen bakken maakt de Filipino een complete maaltijd. Niet zo maar een maaltijd, het is een maaltijd waar een compleet weeshuis van zou kunnen eten. Het was mij al op gevallen gedurende mijn reis dat eten voor de Filipino erg belangrijk is.
Door Nicolai van Doorn
Al vroeg op oudjaarsdag staat de Filipino op om zich in de keuken te begeven. Dat doen ze niet alleen maar met zowat de gehele familie. En dan begint het koken, niet alleen het eten voor middernacht, maar ook het ontbijt, de lunch en het avondmaal worden alvast bereid. Een erg mooi gezicht van saamhorigheid en het eten is hier ook nog eens erg lekker.
Mijn ouders - die voor kerst arriveerden - hadden speciaal oliebollenmix meegenomen om toch nog een Nederlands tintje aan het Filipijnse feest mee te geven. Samen met Caca - het zusje van mijn schoonzus - en mijn moeder heb ik de middag gebruikt om oliebollen te bakken. Caca was erg geïnteresseerd in deze Nederlandse traditie en de gehele familie bleek de oliebol enorm te waarderen. Naast het koken en het bakken gebeurt er niet zoveel op Oudjaarsdag hier. Ja, ook hier hoor je rond de jaarwisseling enorm veel vuurwerk en dan met name het knalwerk is hier erg populair.
Het is dus na het koken en bakken vooral wachten. De Filipino's vieren dit vooral met de familie en het personeel. Personeel is een groot woord, want ze worden echt betrokken bij de familie. Er is niet echt een hiërarchie, net als bij het kerstfeest - daarover in een andere column meer - worden zij ook enorm in de watten gelegd. Het wachten op 2014 heb ik vooral wandelend door de wijk doorgebracht.
Waar wij met familie en vrienden bijeenkomen in de avonduren en voor de televisie hangen doen zij dit niet. Mede door de temperatuur wachten zij buiten tussen al het vuurwerkgeweld op het nieuwe jaar. Ze zetten het eten klaar en praten wat. Ze hebben dus ook niet een officiële klok die aftikt. Het gaat op gevoel en een verkeerd lopend horloge. Het leverde hilarische taferelen op van: 'Gelukkig nieuw jaar!', terwijl diegene die het ontvangt zegt: 'Het is nog geen nieuwjaar, nog één minuut'.
Als het dan daadwerkelijk nieuwjaar is - de atoomtijd op mijn Iphone doet wonderen - wensen we allemaal elkaar een gelukkig nieuwjaar, drinken we champagne, zetten we de muziek aan en steken we het vuurwerk af. Zoals ik al schreef is het vooral knalvuurwerk. De hemel wordt minder door siervuurwerk belicht maar het is er wel.
Na deze happening gebeurt er iets wat ik nog niet kende. Er wordt door een familielid met geld gestrooid. Dit doet de Filipino omdat het geluk schijnt te brengen. Het levert een mooi gevecht op wie het meest gelukkig wordt in het nieuwe jaar. Dan is het tijd voor de maaltijd en de cadeaus. Ja ook hier worden cadeaus uitgedeeld. Kleinigheidjes, meer is het niet, maar ook dit is iets wat we in Nederland niet kennen. Vervolgens barst het feest los tot in de late uurtjes.
Rest mij nog u te bedanken voor het mooie jaar wat ik heb mogen mee maken. Niet alleen werd mijn droom - het uitbrengen van Oscar - vervuld, het was ook nog eens een redelijk succes. Een succes dat smaakt naar een vervolg. Misschien dit jaar al, misschien niet. Ik wens u het allerbeste voor 2014. Dat het een mooi en gezond jaar mag worden en waar ik voldoende creativiteit vindt om een net zo mooi boek te maken als Oscar...
© Nicolai van Doorn
