Een aantal jaar geleden ging mijn broer in op een uitnodiging van een collega om een aantal weken naar de Filipijnen te gaan om daar te werken. Mijn broer is in de gelukkige omstandigheid dat hij net als ik zijn werk overal ter wereld kan uitvoeren zodra hij een computer en internet heeft. Hij werkt bij een internetbedrijf dat overal appartementen verhuurd aan toeristen/ zakenlui die niet in een hotel willen en of kunnen verblijven.

 

In de weken dat hij daar werkte viel zijn oog op een vrouwelijke collega die ook voor hetzelfde bedrijf werkte. Er ontstond een romance en al snel wist mijn broer dat dit de ware was. In Nederland ging ondertussen het normale leven ook gewoon door en ik weet nog dat ik een sms'je van mijn broer kreeg met de de cryptische tekst: 'Ik heb haar gevraagd'. Ik wist niet eens dat hij een vriendin had, en dat hij ging trouwen viel rauw op mijn dak.

 

Mijn ouders werden in allerijl overgevlogen om kennis te maken met mijn broers toekomstige vrouw plus familie. Nadat zij hun goedkeuring hadden gegeven stond mijn broer niets meer in de weg. Of hij besefte dat zijn leven voorgoed was verandert weet ik niet, maar op de trouwerij heb ik mijn broer nog nooit zo gelukkig gezien. Plannen om ooit als gezin naar Nederland te komen hebben ze wel, alleen zijn ze nu met een belangrijk project voor het werk bezig, waardoor emigreren naar Nederland op een laag pitje staat. Of het er ooit van komt? Ik vraag het me af.

 

Mijn broer en ik. Ondanks de afstand hebben we een hechte band. Regelmatig bellen we elkaar en dan hebben we de grootste lol. Zijn huwelijk en het vaderschap hebben mijn broer enorm verandert. In positieve zin. Ik weet nog dat vroeger ik als kind zei dat ik mijn grote broer nooit meer hoefde te zien. Ik was zijn getreiter zat. Maar nu ben ik daarop terug gekomen. Mijn broer is een goede hard werkende jongen die zijn verantwoordelijkheid heeft genomen.

 

Ik bewonder mijn broer enorm. Dat is mede door zijn gedrag in onze jeugd niet altijd zo geweest. Toch kan ik nu begrip opbrengen voor zijn gedrag. Hij was de oudste van ons gezin. Onbedoeld heeft hij heel wat wegen voor zijn broer en zussen geplaveid. Ik mocht hierdoor meer dan mijn broer. Dit heeft mijn broer volgens mij pijn gedaan waardoor hij op een bepaalde manier die negatieve ervaring van iets niet mogen op ons af begon te reageren.

 

Ik vind het knap dat hij zijn vrienden en familie in Nederland los kon laten en totaal iets nieuws kon opbouwen in een land met een totaal andere cultuur. Waar andere gewoonten en normen en waarden gelden. Nu ik dit schrijf is het slechts een kleine zesendertig uur geleden dat ik samen met mijn ouders en mijn broer met een glas wijn aan de keukentafel zat. Gezellig praten over koetjes en kalfjes. Gezellig alsof er hij nooit is weggeweest...

 

© Nationale Zorggids / Nicolai van Doorn