De eerste keer dat ik vloog was ik in mijn eentje naar Engeland. Ik vond het doodeng en op het moment dat het vliegtuig opsteeg greep ik de hand van mijn onbekende buurman die het allemaal best vond, de schat.
Door Marja Ruijterman
Nu jaren later was ik op weg naar een retraiteweek in Oxford en zat ik in het vliegtuig naast een ouder echtpaar. Ze waren duidelijk niet op hun gemak. Het bleek dat ze een reisje Londen van hun kinderen hadden gehad voor hun zoveel jarig huwelijk. Heel lief maar oh, wat zagen ze er tegenop. Eigenlijk hadden ze het liever afgeblazen maar ze wilden hun kinderen niet voor hun hoofd stoten.
Tja, ze zaten goed want ze zaten naast een anti-stresscoach die ook wel eens mensen van vliegangst afhelpt. Soms spreken we af net voor iemand gaat vliegen op Schiphol zodat ik ze al uitademend het vliegtuig in kan loodsen.
Al snel zaten we met z'n drieën te plof-ademen. Namen we hun angstaanjagende gedachten met ze door en wat ze er voor in de plaats konden zetten en uiteindelijk kwamen we bij: "Vallen we dood dan vallen we dood!" wat een heerlijk ontspannen zinnetje kan zijn.
We lagen dubbel met elkaar en voor we het wisten landde het vliegtuig netjes op Heathrow.
Een maand later kreeg ik een brief van ze. De terugreis was rustig verlopen en ze hadden nog nagelachen en zitten ploffen met z'n tweetjes. Het bleek dat ze new born Christians waren en ze hadden voor de reis gebeden dat er iemand naast ze zou zitten die ze kon kalmeren en zie...
Jezus redt, Jezus redt... alle mensen opgelet!
© Nationale Zorggids / Marja Ruijterman
