Van de week fietste ik naar het Vondelpark in Amsterdam. De zon scheen en de lente brak door. Een vogel floot een prachtig lied en hij leek me te volgen. Elke hoek die ik omsloeg hoorde ik de vogel nog net zo luid. Ik vroeg me af wat voor vogel het was. Een merel of misschien een roodborstje? Hoe kon het dat ik hem steeds bleef horen? Tot ik door de poort het Vondelpark binnenreed. Ik haalde de fietser voor me in. Wat bleek: de fluitende vogel was zijn piepende fiets! Ik lag dubbel van het lachen over mijn stuur. Later realiseerde ik me, dat als ik had geweten dat het een fiets was, dan had ik me natuurlijk geërgerd aan het ‘onaangename’ geluid. Nu genoot ik een kwartier lang van een piepende fiets.
Door Marja Ruijterman
Dat doet me denken aan placebo’s. Dat is hetzelfde fenomeen. Je krijgt een pil en voelt je beter. Tot het moment dat je weet dat het een placebo is en dan voel je je in de maling genomen. Toch werkt het en wel door middel van de kracht van onze gedachten. Ik ben altijd verbaasd dat artsen het verband niet zien. Als onze gedachten zo machtig zijn dat de mogelijkheid bestaat onszelf van pijn af te helpen en te genezen, dan zou de medische wetenschap veel meer onderzoek moeten doen om van deze kracht gebruik te maken.
Net nadat ik dit stukje geschreven had, zag ik een documentaire. Het ging over een psychiater die zijn patiënten stimuleert alternatieve therapieën te gebruiken. Volgens hem maakt het weinig uit of die alternatieve therapieën werken. Citaat: “…als de patiënt er maar in gelooft. De werking van medicijnen en therapie is niet de hele behandeling: een groot deel van de behandeling werkt vanwege het placebo-effect. Als de patiënt gelooft dat het werkt, dan heeft dat een gunstig effect op de behandeling.”
Er werd ook een hoogleraar geïnterviewd die het daar niet mee eens was. Zijn argument: “Wij schrijven ook placebo’s voor. Antidepressiva zijn ook placebo’s. Alleen zit daar nog eens dertig procent werkzaamheid bovenop.” (en bijwerkingen voeg ik er zelf even aan toe.) Hij vond alternatieve therapieën onzin en had het over suggestie, als was het de boel in de maling nemen.
Dit is natuurlijk erg interessant. Dat betekent: als we ergens sterk in geloven kan het geneeskrachtig werken in ons systeem. Zowel lichamelijk als geestelijk. Waarom doen we dat dan niet meteen? We zouden dat op de crèche al kunnen leren. Een geweldig vak op school. We oefenen met onze gedachten en leren ze zeer krachtig te maken en te gebruiken waar we ze voor nodig hebben. We geven onszelf nu ook regelmatig suggesties. Hoeveel mensen denken dat ze niets kunnen en niets waard zijn. Sommigen oefenen zichzelf onbewust vele jaren in negatieve suggesties. Dat heb ikzelf ook gedaan. Wat voor effect heeft dat op ons leven en ons lichaam? Als we het omgekeerde geloven, wat is dan het effect? Als we ons dat realiseren, welke gedachten kiezen we dan?
Uit: Placebo's en fluitende fietsen
© Nationale Zorggids / Marja Ruijterman
