6 mei 2020 om 14:04
2 minuten lezen

The Great Indoors

Door: Broeder Joost

Stel, je gaat parachutespringen want zo ben je nu eenmaal. Sommige mensen leven beschaafd en kleuren netjes binnen de lijntjes, maar jij niet. Jij eet om 19:45 uur je After Eight al op. Superstoer. Wat gaaf ook, dat shirt zo nonchalant over je schouder.

Voor je parachutesprong duwt iemand op ongeveer 3 kilometer hoogte je uit het vliegtuig en zo start je een vrije val die ongeveer een minuutje duurt. Dan trek je je parachute open, om je snelheid te verlagen van ongeveer 200km/u tot een wat veiligere snelheid. Zo kun je ook iets meer van het uitzicht genieten.
 
Een paar minuten later, met nog een flinke afstand te gaan, besluit je je parachute maar af te doen. Want je snelheid is voldoende terug gebracht en het ding heeft zijn nut bewezen. Ik hoef verder niet uit te leggen hoe je alsnog met je onwetende hoofd op de stoep klettert en het de taak van een ander zal zijn om de paar vierkante meter mensen-compote die ooit jouw ogenschijnlijk onschendbare lichaam was bij elkaar mag schrapen.
 
Het is natuurlijk niet slim om halverwege een gevaarlijke situatie een van de weinige interventies die het gevaar in elk geval een beetje in toom kan houden maar op te heffen, ook als dit gevaar misschien voor iemand die geen weet heeft van valversnellingen en zwaartekracht niet helder is.
 

Versoepeling coronamaatregelen

Toch dreigt dit in de Verenigde Staten te gebeuren, en wel in gebieden waar stambomen er regelmatig uitzien als lange overlappende spaghetti-slierten, door mensen die niet de indruk wekken dat zij zulke grote denkers zijn. Ook klinkt hier in Nederland zo nu en dan de oproep om maatregelen te versoepelen omdat mensen anders niet naar de kapper kunnen. Ik krijg vooral de indruk dat deze mensen niet persé zelf aan het werk willen, maar vooral willen dat andere mensen aan het werk gaan zodat zij voorzien kunnen blijven in allerlei niet-cruciale behoeftes zoals een voetbalwedstrijd of een BBQ.
 
Toegegeven: mijn laatste knipbeurt is uit een pre-Coroniaal tijdperk en mijn langer wordende manen worden met de dag meer onhandelbaar. Maar al deze zaken lever ik met liefde en plezier in, als het maakt dat dit ellendige virus snel tot een einde komt. Ik voel er namelijk vrij weinig voor om mijn dochter later te moeten vertellen over haar geboorte, en de Eerste Pandemie die maar voort bleef duren omdat mensen deze beperkingen erger vonden dan het decimeren van een bevolking.
 
Dus blijf thuis, schoon, op afstand en kalm. Het is te bizar voor woorden om je ouders, opa’s of oma’s op te offeren zodat jij je wenkbrauwen kan laten doen voordat je naar een bioscoop gaat. 
 
Broeder Joost werkt als verpleegkundig zorgcoördinator op een afdeling voor jonge mensen met dementie. In zijn dagelijkse werk heeft Broeder Joost veel te maken met nieuwe wetgeving, werkdruk, stress en bezuinigingen. Maar ook met innovatie, familieparticipatie, leuke collega’s en een bijzonder fascinerende doelgroep. Laatstgenoemden maken het voor Broeder Joost meer dan de moeite waard. Voordat Broeder Joost broeder werd, volgde hij een opleiding tot verpleegkundige en heeft in dat kader ervaring opgedaan in de gehandicaptenzorg, de ggz, de geriatrie en een algemeen ziekenhuis. 
 
© Nationale Zorggids / Broeder Joost
 
 

Relevante artikelen

Alles van blogs
    • Blogs

    Opgebrand?

    6 december 2024 om 10:50
    • Blogs

    Verpleegkundige in opleiding

    29 oktober 2024 om 10:40