Proclamatie
Ik heb maar liefst drie oudere zussen. De middelste, waar ik vaak tegen zeg dat zij de leukste is maar dat alleen zij dit weet, gaf een aantal jaar geleden les op een vmbo-school. Ik mocht daar tijdens een beroepenweek iets vertellen over mijn baan als verpleegkundige, in de hoop een zwerm leerlingen te enthousiasmeren voor dit mooie vak.
Ik kon natuurlijk een lang en misschien wel saai verhaal ophangen over dat “werken in de zorg iets bijdraagt aan de maatschappij”, of dat een zorgverlener de helende hand kan bieden waar traditionele medici te kort zouden schieten. En daar zit waarheid in, maar laten we eerlijk zijn. Wij kozen vooral voor dit beroep omdat het leuk en mooi is en wij zijn graag een waardevol aspect in een groot en lang proces dat ‘ziek zijn’ heet. Oh, en als je graag feestjes mist, is de zorg ook de plek waar je zijn moet.
Verhaal in rijm
Ik wilde mijn verhaal vooral praktisch houden en zocht daarnaast iets creatiefs, dus besloot een verhaal in rijm op te stellen. Het rijmt uiteindelijk ook wel, maar niet helemaal zoals ik zou willen. Het is misschien maar goed dat ik verpleegkundige ben, en geen dichter of rapper.
Mijn zus vroeg de aandacht van alle leerlingen en ik begon mijn monoloog:
De dag start met een kleine delegatie van onze zorglocatie. Ik bemerk een beetje consternatie wanneer we te horen krijgen over een devaluatie in de bezettingsformatie, en de groep zusters (en broeder!) zal moeten starten met een tekort in onze congregatie. Er zit niets anders op dan acceptatie van deze situatie, en als de nachtdienst ons heeft voorzien van de nodige informatie is het tijd om echt te beginnen: initiatie.
Eén bewoner beklaagt zich over obstipatie en vraagt om mitigatie, of in elk geval meer gratie op het gebied van defecatie. Ook het ECD meldt een observatie in de vorm van een collegiale annotatie. Vezelrijke voeding en pruimensap, of zelfs een combinatie, heeft niet geleid tot modulatie. Na korte communicatie met onze arts kan de bewoners starten met medicatie. Nog in diezelfde dienst zien (en ruiken) we resultaat; een einde aan de constipatie. In elk geval voor één van ons een traktatie.
Niets anders dan profijt heeft deze 63-jarige meid van de actiebereidheid en deskundigheid die aan haar is toegewijd. Ik ben natuurlijk niet alleen in deze strijd, en ben slechts één schakel in die hoedanigheid. Samen met een geweldig team, soms nog jong, soms van een hogere leeftijd, hebben wij een zekere dwaasheid: dat wij het kunnen winnen van sufheid, ellendigheid, eindigheid en eenzaamheid. Zo lang we maar proberen, is onze waarheid. Dus wees bereid, mocht het zo zijn dat ik je tot deze beroepskeuze verleid, om in te zien waartoe je handelen leidt: het is altijd dankbaarheid, en soms is dat in de vorm van sch….
Broeder Joost werkt als verpleegkundig zorgcoördinator op een afdeling voor jonge mensen met dementie. In zijn dagelijkse werk heeft Broeder Joost veel te maken met nieuwe wetgeving, werkdruk, stress en bezuinigingen. Maar ook met innovatie, familieparticipatie, leuke collega’s en een bijzonder fascinerende doelgroep. Laatstgenoemden maken het voor Broeder Joost meer dan de moeite waard. Voordat Broeder Joost broeder werd, volgde hij een opleiding tot verpleegkundige en heeft in dat kader ervaring opgedaan in de gehandicaptenzorg, de ggz, de geriatrie en een algemeen ziekenhuis. Volg Broeder Joost ook op Instagram, Facebook of Twitter!
© Nationale Zorggids / Broeder Joost
