Geen woorden, maar gewoon een glimlach
In mijn salon in het UMC Utrecht Cancer Centrum op poli Ondersteuning bij Kanker trek ik mijn werkkleding aan. Ik heb zin om de dag te beginnen! Als alles gereed is in de salon ga ik naar de afdelingen.
Op afdeling Hematologie aangekomen ga ik naar de koffiekamer waar mijn inschrijflijst hangt. Benieuwd wie ik vandaag zal zien. Ik loop naar de dagcoördinator om samen de lijst met inschrijvingen door te nemen. Zijn er ontbrekende kamernummers of bijzonderheden om rekening mee te houden? Cliënten kunnen bijvoorbeeld in isolatie zijn. Die behandel ik dan op het einde van de dag in verband met infectiegevaar en extra hygiënische voorschriften. Vandaag zijn er geen bijzonderheden op deze afdeling.
Ik loop de kamers langs om te vragen met wat voor behandelingen ik de cliënten blij kan maken. Gelijk verschijnt er een glimlach op de gezichten van de cliënten en dat maakt mijn dag al goed. Ze kijken er al naar uit om in de watten gelegd te worden. Op kamer 16 stelt direct een cliënte mij voor aan haar man. Ze had vandaag al eerder contact opgenomen om de afspraak wat in tijd te verplaatsen. Uiteraard geen probleem. Het loopt uit op een gezellig gesprek, gelukkig ik zie haar vanmiddag weer. Ik loop door naar haar buurman, die wil graag een nek- en schoudermassage. Even de spieren los masseren na alle spanningen van de afgelopen tijd. Ik spreek een tijd af dat ik langs kom en loop vervolgens door naar twee andere afdelingen. Het is vandaag iets minder druk. Niet erg, want dan heb ik de volledige focus op de cliënten die ik vandaag zie.
Ik neem je mee
Een paar cliënten later kom ik aan in kamer 16. Daar ligt de cliënte met smart op me te wachten. Ze wil graag een gezichtsbehandeling, net zoals de vorige keer. Om volledige aandacht te geven, gaat haar man de kamer uit. Op zoek naar een kopje koffie. Tegen de cliënte zeg ik, “Ik neem je mee naar het concert van Andre Rieu, vind je dat goed? Ja, maar gaat de batterij dan niet snel leeg van je tablet?”, antwoord ze. Ik glimlach naar haar en ik zeg dat we afspreken dat zij zich daar geen zorgen over hoeft te maken. Ze glimlacht terug en knikt tevreden. André Rieu begint te spelen met “ I Have Dream”, gevolgd door “Amazing Grace” en de gezichtsbehandeling is begonnen.
De vorige keer vertelde de cliënte dat ze een paar maanden eerder bij een concert van André Rieu was. Daar had ze zich enorm op verheugd! Helaas had ze er niets van meegekregen, want ze werd tijdens het concert niet goed en uiteindelijk afgevoerd met een ambulance naar de spoedeisende hulp. Sindsdien is ze verbonden met het ziekenhuis en wordt ze als patiënte gezien, ze heeft leukemie.
Even weg
Tijdens de massage komt haar man binnen met drie kopjes koffie. Hij blijft achter het bed staan kijken. Pas als de behandeling is afgerond gaat hij zitten. En zeg ik tegen de cliënte “Het concert is afgelopen”. “Echt?” zegt ze en ze opent langzaam haar ogen. “Ik was echt even weg”. “Ja, je was echt even weg”, bevestigd haar man. Verbaast kijkt ze naar haar man, niet in de gaten dat hij alweer terug was. Ze kon bijna niet bevatten dat de behandeling echt was afgelopen. We maken een nieuwe afspraak. “Hopelijk ben ik dan wat mobieler en kan ik naar je salon komen.” “Je bent van harte welkom. Dan kunnen we weer naar een concert van André Rieu luisteren.” Dankbaar knikt haar man mij toe en geeft me een kopje koffie.
