Ik mag mijn missie loslaten
Ik was altijd van plan om in de jeugdzorg te gaan werken, maar ik vond mijzelf daar lang te jong voor. Qua leeftijd én qua levenservaring. Ik ken de jeugdzorg van binnen uit: als jongere doorliep ik een kamertraining, woonde ik begeleid of zat ik in de crisisopvang. Wat ik daar meemaakte werd voor mij een drijfveer om het ooit anders te gaan doen. Die missie heb ik losgelaten….
Anders was voor mij vooral voorkomen dat jongeren in het residentiële jeugdzorgsysteem terecht komen. Vorig jaar was de tijd rijp en ben ik gestart als buurtteammedewerker Jeugd & Gezin in Utrecht. Of gezinswerker, zoals mijn functie officieel heet.
Kind én ouders moeten het samen doen
Als gezinswerker vind ik het belangrijk dat jongeren en gezinnen de juiste steun krijgen, zodat ze samen weer verder kunnen. Dat is echt een samenwerking: kind én ouders doen het samen. Ook het netwerk van een gezin speelt hierbij een belangrijke rol. We bespreken samen wat mogelijk is zodat een jongere bijvoorbeeld wél thuis kan blijven wonen. Vaak is mijn betrokkenheid preventief. Dat vind ik mooi aan het buurtteam: de problemen zijn nog niet te groot en het is mogelijk om met het gezin in gesprek te gaan voordat er echt dingen misgaan. Op deze manier kan ik een bijdrage leveren om het gezin te verstevigen.
Niet gebonden aan voorwaarden
Ik lever maatwerk, dat is een uitgangspunt voor onze werkwijze in Utrecht. Ik ben bijvoorbeeld niet gebonden aan een maximum aantal gesprekken, maar doe wat nodig is. Dat kan een gesprek zijn met een gezin, waarbij we samen zoeken naar wat hen kan helpen. Bijvoorbeeld een opvoedtool, die ze gaan uitproberen met hun kinderen en na een aantal weken evalueren. Of ik werk, al wandelend in het park, met een tienermeisje aan haar zelfvertrouwen. Naast dat we hieraan werken, merk ik dat jongeren het altijd fijn vinden om hun hart te luchten. Soms moet ik eerst de hulpvraag achterhalen. Een jongere heeft er last van dat dingen niet lekker lopen, maar weet niet wat het is? Vanuit het buurtteam werk ik generalistisch; ik kijk breed mee beperk me niet tot één leefgebied En ik probeer altijd buiten de box te denken.
Er wordt nu beter geluisterd
Als ik mijn eigen ervaring als tiener vergelijk met hoe ik nu werk, dan zie ik dat er veel meer naar jongeren geluisterd wordt. Ook ouders worden serieuzer genomen. Samen zoeken we naar wat echt helpt. Er is meer aandacht voor een duurzame oplossing. Eén van de uitgangspunten van Lokalis, is gelijkwaardigheid: ouders en jongeren zijn volwaardige gesprekspartners. Ik luister naar wat de ander wil vertellen. Dat contact van mens tot mens brengt ons al heel ver. Mijn missie als zestienjarige heb ik mogen loslaten: ik ervaar dat mijn visie op gezinnen onderdeel is van de werkwijze van het buurtteam in Utrecht. Ik kan doen wat ik altijd al wilde en me daarbij laten inspireren door collega’s. En ik hen!
