Wet passend onderwijs vanaf vandaag van kracht

Vanaf nu ligt de focus niet langer op de beperking of problematiek van een leerling, maar wordt er vooral gekeken naar de onderwijsbehoefte per kind. Wat heeft de leerling nodig en welke ondersteuning kan hierbij geboden worden? Scholen mogen leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben, niet langer enkel een ‘nee’ verkopen. Voortaan zijn scholen verplicht een passende plek te zoeken voor een leerling, de zogeheten zorgplicht. 

 

Deze passende plek kan op drie manieren worden ingevuld:

 

Om ervoor te zorgen dat scholen de benodigde ondersteuning kunnen bieden, worden ervaringen en expertise gebundeld in regionale samenwerkingsverbanden. Hierin werken regulier en speciaal onderwijs samen, uit het primair en het voortgezet onderwijs.

 

Het bekostigingssysteem voor het speciaal onderwijs verdwijnt en wordt vervangen door maatwerk per samenwerkingsverband. De afhankelijkheid van een landelijke indicatie voor de financiering van extra ondersteuning aan een leerling verdwijnt en daarvoor in de plaats ontvangen nu de samenwerkingsverbanden het geld zelf om dit onder de aangesloten scholen te verdelen. Door goed te kijken naar wat op welke school nodig is, is maatwerk mogelijk en kan het geld efficienter worden ingezet. 

Het speciaal onderwijs ontvangt een financiële bijdrage op basis van het aantal kinderen dat daar geplaatst wordt. 

 

Scholen ontvangen per leerling een basisbekostiging vanuit de overheid. Kosten voor extra ondersteuning  worden vanuit een extra budget beschikbaar gesteld. De hoogte van het budget wordt bepaald naar de verhouding van het totaalaantal leerlingen en het aantal leerlingen dat extra zorg nodig heeft.

Samenwerkingsverbanden mogen zelf beslissen in welke bekostigingscategorie leerlingen geplaatst worden, maar de bedragen van leerlingen die in het speciaal onderwijs geplaatst worden liggen vast.

 

De leerlinggebonden financiering (lgf) verdwijnt ook. Met de lgf konden scholen extra begeleiding van docenten en leerlingen en lesmateriaal inkopen, maar dit zogenaamde ‘rugzakje’ wordt afgeschaft. Het budget blijft echter wel bestaan en gaat nu rechtstreeks naar het samenwerkingsverband. Daar wordt wederom bepaald hoe het geld zo efficiënt mogelijk verdeeld en ingezet kan worden.